Τετάρτη 16 Δεκεμβρίου 2015

ΥΠΟΔΕΙΓΜΑ ΑΓΩΓΗΣ ΚΑΤΑ Λ.Ε.Δ.Ε. ΓΙΑ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΕΙΣΦΟΡΩΝ



ΑΝΔΡΕΑΣ ΒΑΣ. ΦΛΩΡΟΣ
ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟ ΓΡΑΦΕΙΟ
       ___________________________________________________________________________________
                                                                                                                                     ΚΛΕΟΜΕΝΟΥΣ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ 13
                                                                                                                                     25 100 ΑΙΓΙΟ
                                                                                                                     TΗΛ.:26910 62620, 6937 432530                                                                                                                                      ΦΑΞ : 26910 62620
                                                                                                                                     email :a_a floros@yahoo.gr 
                                                                                                                               aafloros@gmail.com

                 ΕΝΩΠΙΟΝ ΤΟΥ ΕΙΡΗΝΟΔΙΚΕΙΟΥ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ 
                                     (Διαδικασία Εργατικών Διαφορών)
           ΑΓΩΓΗ
Ανδρέα Φλώρου του Βασιλείου, δικηγόρου και κατοίκου Αιγίου, οδός Κλεομένους Οικονόμου, αρ.13.
                                                ΚΑΤΑ
Του Ν.Π.Ι.Δ. με την επωνυμία «Λογαριασμός Ενισχύσεως Δικηγόρων Επαρχιών» (Λ.Ε.Δ.Ε.) που εδρεύει στην Αθήνα, οδός Αχαρνών, αρ.29, και εκπροσωπείται νόμιμα.

                                                _____

Ι. ΙΣΤΟΡΙΚΟ
Διορίστηκα δικηγόρος στο Πρωτοδικείο Αθηνών με την 130515/23-08-2001 απόφαση του Υπουργού Δικαιοσύνης που δημοσιεύθηκε στο υπ’ αριθμ. 214/29-8-2001 (ΦΕΚ Τεύχος Γ΄). Ορκίστηκα στις 20-09-2001 και ενεγράφην στο μητρώο του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών στις 25-9-2001 με αύξοντα αριθμό μητρώου 23605. Προήχθην σε παρ’ Εφέταις την 10-01-2006. Μετατέθηκα από το Πρωτοδικείο Αθηνών στο Πρωτοδικείο Αιγίου με την υπ’ αριθμ. 125547/6-11-2006 Υπουργική Απόφαση και ενεγράφην στο Μητρώο του Δικηγορικού Συλλόγου Αιγίου την 02-01-2007 με αύξοντα αριθμό μητρώου 125.

Ενεγράφην στον Λ.Ε.Δ.Ε. την 08-01-2007 και παρέμεινα σε αυτόν έως το χρόνο (22-09-2013) που κατέβαλα κανονικά τις εισφορές-συνδρομές μου, ενώ αποχώρησα οικειοθελώς από αυτό κατά το χρόνο που έπαυσα να καταβάλλω τις εισφορές-συνδρομές μου (23-09-2013), δηλώνοντας κατ’ αυτόν τον τρόπο σιωπηρώς, δηλαδή με την παύση καταβολής των εισφορών-συνδρομών μου, την βούλησή μου για οικειοθελή αποχώρησή μου από τον εναγόμενο. Στον εναγόμενο έχω καταβάλει ως εισφορές-συνδρομές το συνολικό ποσό των 3.403,00 ΕΥΡΩ, σύμφωνα με σχετικό έγγραφο του ιδίου του εναγομένου. 

Με το από 29-01-2014 μήνυμα τηλεομοιοτυπίας (fax) στον εναγόμενο λογαριασμό, αλλά και με ομοίου περιεχομένου και ημεροχρονολογίας email, δήλωσα και εγγράφως ότι αποχωρώ από τον εναγόμενο, αιτήθηκα και την τύποις διαγραφή μου, ενώ παράλληλα αιτήθηκα την άμεση επιστροφή του συνόλου του χρηματικού ποσού που είχα ήδη καταβάλλει σε αυτόν, δια καταθέσεώς του στον Τραπεζικό μου λογαριασμό στην Τράπεζα ΠΕΙΡΑΙΩΣ, τον αριθμό του οποίου γνωστοποίησα δια των ανωτέρω fax και email μου. 

Το εναγόμενο με την υπ’ αριθμ. πρωτ. 203/13-02-2014 Επιστολή του με ενημέρωσε, μεταξύ άλλων, ότι ενεγράφην σε αυτόν την 08-01-2007, ότι έχω καταβάλει συνδρομές συνολικού ποσού 3.403,00 ΕΥΡΩ, και ότι αποφάσισε την από 29-01-2014 διαγραφή μου από μέλος του Λ.Ε.Δ.Ε. λόγω οικειοθελούς αποχωρήσεως. Ωστόσο ουδέποτε μέχρι σήμερα μου επέστρεψε το σύνολο του χρηματικού ποσού που του έχω καταβάλει ως εισφορές-συνδρομές.

ΙΙ. ΝΟΜΙΚΗ ΒΑΣΗ
Επειδή με τα άρθρα 21 του Ν. 281/14"περί σωματείων" και 33-39 του Β.Δ. της 15/20.5.20 "περί επαγγελματικών σωματείων" ρυθμίζεται η ίδρυση αλληλοβοηθητικών ταμείων, τα οποία αποτελούν διακεκριμένο αυτοτελή κλάδο ή κεφάλαιο, χωρίς νομική προσωπικότητα, σε σχέση με τη βασική συνδικαλιστική οργάνωση, τα μέλη της οποίας είναι και μέλη του αλληλοβοηθητικού σωματείου. Οι διατάξεις αυτές διατηρήθηκαν σε ισχύ και μετά την εισαγωγή του ΑΚ., σύμφωνα με το άρθρο 12 β` Εισ.Ν. Α.Κ., καταργήθηκαν κατά τη διάρκεια της δικτατορίας, επανήλθαν όμως σε ισχύ με τις διατάξεις του Ν.Δ. 42/74 "περί αποκαταστάσεως των συνδικαλιστικών ελευθεριών και ρυθμίσεως συναφών θεμάτων", ίσχυσαν υπό το καθεστώς του Ν. 330/76 "περί επαγγελματικών σωματείων κ.λπ.", κατά το άρθρο 2 αυτού, και ισχύουν ήδη υπό το καθεστώς του Ν. 1264/82 "για τον εκδημοκρατισμό του συνδικαλιστικού κινήματος κ.λπ.". (548/2012 ΑΠ Α΄ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΝΟΜΟΣ, ΧΡΙΔ 2012/655)

Επειδή, ενόψει και της διατάξεως του άρθρου 4 του τελευταίου αυτού νόμου (ν.1264/82), κατά την οποία σκοπός της συνδικαλιστικής οργανώσεως είναι και η ικανοποίηση των ασφαλιστικών κοινωνικών συμφερόντων των μελών της και οι συνδικαλιστικές οργανώσεις μπορούν να δημιουργούν ειδικά κεφάλαια για την εξυπηρέτηση ορισμένων εκτάκτων σκοπών αλληλεγγύης και αλληλοβοήθειας των μελών τους, τα αλληλοβοηθητικά ταμεία αποτελούν ιδιωτικούς ασφαλιστικούς οργανισμούς επικουρικής ασφαλίσεως, χωρίς να ασκούν εξουσία, και λειτουργούν ως σωματεία. (548/2012 ΑΠ Α΄ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΝΟΜΟΣ, ΧΡΙΔ 2012/655)

Επειδή επομένως έχει επ` αυτών εφαρμογή η διάταξη του άρθρου 87 εδ.α` του ΑΚ., η οποία, συμπορευόμενη με την όμοια κατά βάση διάταξη του άρθρου 37 παρ. 1 του Β.Δ της 15/20.5-1920, (που ορίζει ότι "μέλος επαγγελματικού σωματείου, διατηρούντος Ταμείον Αλληλοβοηθητικόν αποχωρούν, έχει ακέραια τα δικαιώματα επί του Ταμείου, εφόσον έχει εισφέρει εις αυτό και συμμορφώνεται προς τας διατάξεις του Καταστατικού αυτού, το οποίον καθορίζει τα της τοιαύτης περιπτώσεως"), ορίζει ότι τα μέλη έχουν δικαίωμα να αποχωρήσουν από το σωματείο. Η διάταξη αυτή είναι αναγκαστικού δικαίου και, ενόψει των διατάξεων των άρθρων 12 παρ.1 και 5 παρ. 1 του Συντάγματος για την ελευθερία του συνεταιρίζεσθαι και την προστασία της ελεύθερης αναπτύξεως της προσωπικότητας, οι όροι αποχωρήσεως των μελών του σωματείου, που καθορίζει το καταστατικό του (κατά το άρθρο 80 αριθμ. 2 Α.Κ.), δεν μπορούν να αποκλείουν ή να δυσχεραίνουν την αποχώρηση αυτή. (548/2012 ΑΠ Α΄ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΝΟΜΟΣ, ΧΡΙΔ 2012/655)

Επειδή το β.δ. της 15/20.5.1920 "Περί επαγγελματικών σωματείων", που ρυθμίζει στο Κεφ. Ζ` - άρθρα 33 έως 39 - τα αλληλοβοηθητικά ταμεία, διατηρήθηκε σε ισχύ, μετά τη θέσπιση του ν. 330/1976, κατά το άρθρο 41α αυτού και ισχύει ήδη και υπό το καθεστώς του ν. 1264/82, κατά το άρθρο 4 του οποίου, σκοπός της συνδικαλιστικής οργάνωσης είναι και η ικανοποίηση των ασφαλιστικών κοινωνικών συμφερόντων των μελών της και οι οργανώσεις αυτές δικαιούνται να δημιουργούν ειδικά Κεφάλαια για την εξυπηρέτηση ορισμένων εκτάκτων σκοπών αλληλεγγύης και αλληλοβοηθείας των μελών τους (ΑΠ 77/1989 ό.π.). (4482/1998 ΕΦ ΑΘ, ΝΟΜΟΣ ΚΑΙ Δ/ΝΗ/1998 (1381))

Επειδή περαιτέρω, επί των εν λόγω σωματείων, είναι εφαρμοστέα η διάταξη του άρθρου 87 εδ. α` ΑΚ δια της οποίος ορίζεται ότι τα μέλη έχουν δικαίωμα ν` αποχωρήσουν από το σωματείο. Η διάταξη αυτή, κατ` αντιστοιχία προς την ελευθερία εισόδου σε σωματείο (βλ. την ΑΚ 86), καθιερώνει την ελευθερία εξόδου από αυτό. Συνεπώς, ουδείς μπορεί να υποχρεωθεί να παραμείνει μέλος σωματείου, χωρίς τη θέλησή του. Η ΑΚ 87 εδ. α` είναι διάταξη ius cogens υπό την έννοια ότι το καταστατικό δεν μπορεί ν` αποκλείσει ή να δυσχεράνει την αποχώρηση του μέλους (Γιαννόπουλος Γεν.Α., άρθρο 87 αριθ. 1. Καρακατσάνης ΕρμΑΚ, άρθρο 87 περιθ. αριθ, 1. Σημαντήρας Γεν.Α., 1980, περιθ. αριθ. 499. Σπυριδάκης Γεν.Α., 1985, παρ 102 εβ`, σελ. 289/90. Απ. Γεωργιάδης Γεν.Α., 1996, περιθ. αριθ. 234).  (4482/1998 ΕΦ ΑΘ, ΝΟΜΟΣ ΚΑΙ Δ/ΝΗ/1998 (1381))

Επειδή η αποχώρηση συντελείται με μονομερή (σιωπηρή ή ρητή, τυπική ή άτυπη, ανάλογα με τις τυχόν σχετικές ρυθμίσεις του καταστατικού) δήλωση βουλήσεως, απευθυντέα προς το σωματείο, χωρίς ν` απαιτείται, για την απορροή των εννόμων συνεπειών της και αποδοχή της από το τελευταίο (Γιαννόπουλος ό.π., άρθρο 87 αριθ. 1. Τούσης Γεν.Α., σελ. 102. Καρακατσάνης ό.π., άρθρο 87, περιθ. αριθ. 2. Α. Γεωργιάδης ό.π., περιθ. αριθ. 234. Σπυριδάκης ό.π., παρ 102 εδ. β`, σελ. 290. Παπαντωνίου, Γεν.Α., 1983, παρ 35 ΙΙ σελ. 169. Σημαντήρας, ό.π., περιθ. αριθ. 499), ρήτρα δε στο καταστατικό, δια της οποίας τίθεται η αποχώρηση του μέλους υπό την έγκριση της Γενικής Συνελεύσεως ή του Διοικητικού Συμβουλίου του Σωματείου, είναι, κατά την ΑΚ 174, αυτοδικαίως άκυρη, ως αντιτιθέμενη στην - δημόσιας τάξης - διάταξη της ΑΚ 87 εδ. α` (Σπυριδάκης ό.π., σελ. 289. Βλ. επί ακυρότητας δικαιοπραξίας, λόγω παραβιάσεως κανόνα δικαίου Δημόσιας τάξης. Σημαντήρα, ό.π., περπθ. αριθ. 786. Σπυριδάκη, ό.π., παρ 221, σελ. 636/7. Παπαντωνίου, ό.π., παρ 73 ΙΙΙ α`, σελ, 425/6. Απ. Γεωργιάδη , ό.π., περιθ. αριθ. 499). ((4482/1998 ΕΦ ΑΘ, ΝΟΜΟΣ ΚΑΙ Δ/ΝΗ/1998 (1381))

Επειδή κατά ταύτα, η προσχώρηση μέλους σε σωματείο, δεν δύναται ex lege να είναι ισόβια και επομένως είναι επιτρεπτή η αποχώρησή του από το σωματείο, παρά τις, ενδεχομένως, αντίθετες ρυθμίσεις στο Καταστατικό του, (αφού αυτές θα είναι - κατά τα προεκτεθέντα - άκυρες και, συνεπώς μη παράγουσες τα ηθελημένα έννομα αποτελέσματα - ΑΚ 180).( (4482/1998 ΕΦ ΑΘ, ΝΟΜΟΣ ΚΑΙ Δ/ΝΗ/1998 (1381))

Επειδή με τα άρθρα 21 του Ν. 281/14 "περί σωματείων" και 33-39 του Β.Δ. της 15/20.5.20 "περί επαγγελματικών σωματείων" ρυθμίζεται η ίδρυση αλληλοβοηθητικών ταμείων, τα οποία αποτελούν διακεκριμένα αυτοτελή νομικά πρόσωπα σε σχέση με τη βασική συνδικαλιστική οργάνωση, τα μέλη της οποίας είναι και μέλη του αλληλοβοηθητικού σωματείου.  (1466/1999 ΑΠ,ΝΟΜΟΣ, ΔΕΝ/2000 (440), ΕΔΚΑ/2000 (32), ΕΕΡΓΔ/2000 (1100),ΕΕΝ/2001 (267))

Επειδή οι διατάξεις αυτές διατηρήθηκαν σε ισχύ και μετά την εισαγωγή του ΑΚ., σύμφωνα με το άρθρο 12 β` Εισ.Ν. Α.Κ., καταργήθηκαν κατά τη διάρκεια της δικτατορίας, επανήλθαν όμως σε ισχύ με τις διατάξεις του Ν.Δ. 42/74 "περί αποκαταστάσεως των συνδικαλιστικών ελευθεριών και ρυθμίσεως συναφών θεμάτων", ίσχυσαν υπό το καθεστώς του Ν. 330/76 "περί επαγγελματικών σωματείων κ.λπ.", κατά το άρθρο 2 αυτού, και ισχύουν ήδη υπό το καθεστώς του Ν. 1264/82 "για τον εκδημοκρατισμό του συνδικαλιστικού κινήματος κ.λπ.". Ετσι, ενόψει και της διατάξεως του άρθρου 4 του τελευταίου αυτού Ν. 1264/82, κατά την οποία σκοπός της συνδικαλιστικής οργανώσεως είναι και η ικανοποίηση των ασφαλιστικών κοινωνικών συμφερόντων των μελών της και οι συνδικαλιστικές οργανώσεις μπορούν να δημιουργούν ειδικά κεφάλαια για την εξυπηρέτηση ορισμένων εκτάκτων σκοπών αλληλεγγύης και αλληλοβοήθειας των μελών τους, τα αλληλοβοηθητικά ταμεία αποτελούν ιδιωτικούς ασφαλιστικούς οργανισμούς επικουρικής ασφαλίσεως, χωρίς να ασκούν εξουσία, και λειτουργούν ως σωματεία. (1466/1999 ΑΠ,ΝΟΜΟΣ, ΔΕΝ/2000 (440), ΕΔΚΑ/2000 (32), ΕΕΡΓΔ/2000 (1100),ΕΕΝ/2001 (267))

Επειδή επομένως έχει επ` αυτών εφαρμογή η διάταξη του άρθρου 87 εδ. α` του ΑΚ., η οποία, συμπορευόμενη με την όμοια κατά βάση διάταξη του άρθρου 37 παρ. 1 του Β.Δ της 15/20.520, (που ορίζει ότι "μέλος επαγγελματικού σωματείου, διατηρούντος Ταμείον Αλληλοβοηθητικόν αποχωρούν, έχει ακέραια τα δικαιώματα επί του Ταμείου, εφόσον έχει εισφέρει εις αυτό και συμμορφώνεται προς τας διατάξεις του Καταστατικού αυτού, το οποίον καθορίζει τα της τοιαύτης περιπτώσεως"), ορίζει ότι τα μέλη έχουν δικαίωμα να αποχωρήσουν από το σωματείο. (1466/1999 ΑΠ,ΝΟΜΟΣ, ΔΕΝ/2000 (440), ΕΔΚΑ/2000 (32), ΕΕΡΓΔ/2000 (1100),ΕΕΝ/2001 (267))

Επειδή η διάταξη αυτή είναι αναγκαστικού δικαίου και, ενόψει των διατάξεων των άρθρων 12 παρ. 1 και 5 παρ. 1 του Συντάγματος για την ελευθερία του συνεταιρίζεσθαι και την προστασία της ελεύθερης αναπτύξεως της προσωπικότητας, οι όροι αποχωρήσεως των μελών του σωματείου, που καθορίζει το καταστατικό του (κατά το άρθρο 80 αριθμ. 2 Α.Κ.), δεν μπορούν να αποκλείουν ή να δυσχεραίνουν την αποχώρηση αυτή. (1466/1999 ΑΠ,ΝΟΜΟΣ, ΔΕΝ/2000 (440), ΕΔΚΑ/2000 (32), ΕΕΡΓΔ/2000 (1100),ΕΕΝ/2001 (267))

Επειδή η υπόψη διάταξη του άρθρου 87 ΑΚ, με την οποία παρέχεται στα μέλη του σωματείου το δικαίωμα αποχώρησης, αποτελεί μέσο άμυνας αναγκαστικού δικαίου, υπό την έννοια ότι δεν είναι δυνατός με διάταξη του καταστατικού αποκλεισμός ή περιορισμός ή η δυσχέρανση της εξόδου (π.χ. με την καταβολή οφειλομένων εισφορών)  (Βασιλείου Βαθρακοκοίλη, Ερμηνεία Αστικού Κώδικος, σελ. 440, υπό 2)

Επειδή για τους όρους της αποχώρησης το καταστατικό πρέπει να περιέχει διατάξεις, οι οποίες όμως δεν μπορούν να αποκλείουν το δικαίωμα αυτό, και αν με την αποχώρηση του μέλους τα μέλη μειώνονται κάτω των δέκα, με συνέπεια τη διάλυση του σωματείου (104 παρ.2 ΑΚ), ούτε να οριοθετούν αυτό χρονικώς, ούτε να εξαρτούν την άσκησή του από τη συνδρομή ορισμένων λόγων, ούτε να περιορίζουν ή να δυσχεραίνουν την άσκησή του, ούτε να συνδέουν με την άσκησή του συνέπειες επιβαρυντικές για το μέλος που αποχωρεί (Βασιλείου Βαθρακοκοίλη, Ερμηνεία Αστικού Κώδικος, σελ. 441, υπό 5)

Επειδή εξαιρετικώς στα αλληλοβοηθητικά σωματεία, σύμφωνα με το άρθρο 37 αρ.1 βδ 15/20 Μαΐου 1920 (βλ. ΑΠ 58/63 ΕΕΔ 22/1257), το μέλος που αποχωρεί έχει τα δικαιώματά  του στο ταμείο, εφόσον εισφέρει σε αυτό και τηρεί τις διατάξεις του καταστατικού. (Βασιλείου Βαθρακοκοίλη, Ερμηνεία Αστικού Κώδικος, σελ. 441, υπό 7)

Επειδή η διάταξη είναι δημοσίας τάξης και δεν μπορεί να αποκλειστεί ή να περιοριστεί από το καταστατικό ΕΘ 409/82 Αρμ 37/301, ΕΑ 3531/77 ΝοΒ 26/69, ΕΑ 1145/70 Αρμ 24/922, ΕΑ 1139/69 ΕΕΔ 29/302, ΕΠ 40/62 ΝοΒ 11/1181, ΕΑ 3384/58 ΝοΒ 7/585, ΕΑ 1091/59 ΕΕΔ 18/961. ......έξοδος άνευ περιορισμού ΕΑ 3384/58 ΝοΒ 7/585. (Βασιλείου Βαθρακοκοίλη, Ερμηνεία Αστικού Κώδικος, σελ. 442, υπό 13)

Επειδή θεωρούνται ανεπίτρεπτες και συνεπώς άκυρες ρυθμίσεις του καταστατικού που παρεμποδίζουν σημαντικά την αποχώρηση (βλ. ΕΦ.ΑΘΗΝΩΝ 1134/1969 ΕεργΔ 29, 302 κατά την οποία με το καταστατικό δεν μπορούν να τεθούν όροι που περιορίζουν «επί τω χείρω» το προς αποχώρηση δικαίωμα, ενώ επιτρέπονται οι όροι που ευνοούν τη θέση των αποχωρούντων). (ΑΘΑΝ. Γ. ΚΡΗΤΙΚΟΥ, ΔΙΚΑΙΟ  ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ ΚΑΙ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΩΝ ΟΡΓΑΝΩΣΕΩΝ, ΑΘΗΝΑ,1984, ΣΕΛ. 184-185.) Αυτό μπορεί να συμβεί στις ενδεικτικά και μόνο αναφερόμενες παρακάτω περιπτώσεις:
Όταν επιβάλλεται η δικαιολόγηση της αποχωρήσεως, η εξάρτηση του κύρους της δηλώσεως αποχωρήσεως από προηγούμενη καταβολή στο σωματείο των καθυστερούμενων συνδρομών ή άλλων οφειλών στο σωματείο, η εξάρτηση της αποχωρήσεως από προηγούμενη καταβολή στο σωματείο χρηματικού ποσού, η εξάρτηση της αποχωρήσεως από την έγκριση οργάνου του σωματείου, η απαγόρευση της αποχωρήσεως για ορισμένο διάστημα μετά τη απόκτηση της ιδιότητας του μέλους, η ρύθμιση του καταστατικού ότι το μέλος που αποχωρεί αναγράφεται σε «ειδικό κατάλογο» και για τυχόν επανεγγραφή του στο μέλλον επιβάλλονται επαχθείς όροι, ο αποκλεισμός του δικαιώματος αποχωρήσεως στην περίπτωση που εναντίον του μέλους κινήθηκε η διαδικασία της αποβολής, η απώλεια πλεονεκτημάτων που έχει το μέλος απέναντι στο σωματείο π.χ. η υποχρέωση για άμεση εξόφληση δανείου που τυχόν έλαβε το μέλος από αυτό σε περίπτωση αποχωρήσεως, η επιβολή στο μέλος που αποχωρεί δυσμενών μέτρων από το σωματείο σε περίπτωση αποχωρήσεως, η αποστέρηση δικαιωμάτων.....  (ΑΘΑΝ. Γ. ΚΡΗΤΙΚΟΥ, ΔΙΚΑΙΟ  ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ ΚΑΙ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΩΝ ΟΡΓΑΝΩΣΕΩΝ, ΑΘΗΝΑ,1984, ΣΕΛ. 184-185.)

Επειδή ειδικά όσο αφορά τα αλληλοβοηθητικά ταμεία οι παραπάνω διατάξεις (90 ΑΚ και 106 ΑΚ) έχουν περιορισμένο πεδίο εφαρμογής. Ειδικά ως προς το θέμα της επιστροφής στο μέλος που αποχωρεί από το ταμείο των εισφορών που μέχρι την αποχώρησή του κατέβαλε πρέπει να παρατηρηθεί ότι αυτές καταβάλλονται από το μέλος για ορισμένο σκοπό. Ο σκοπός αυτός συνίσταται στη ασφαλιστική κάλυψη του μέλους (ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, χορήγηση ειδικών βοηθημάτων, χορήγηση ορισμένου ποσού εφάπαξ κλπ). Σε πολλές περιπτώσεις ενδεχομένως να παρασχέθηκαν στο μέλος τέτοιες παροχές μέχρις ορισμένου βαθμού. Με τον τρόπο αυτό οι εισφορές του μέλους βρήκαν κάποια ανταπόκριση. Εκείνο όμως που έχει τη μεγαλύτερη σημασία για το μέλος είναι η απόληψη ορισμένης συντάξεως και «εφάπαξ» παροχής όταν πληρωθούν οι προυποθέσεις του κανονισμού. Δεν θα ήταν σωστό με την αποχώρηση του μέλους να χάνονται οι εισφορές του. Με διάταξη του κανονισμού επιτρέπεται και συνηθίζεται στην πράξη η άτοκη απόδοση των εισφορών στο μέλος που αποχωρεί. Μια τέτοια ρύθμιση του καταστατικού ή κανονισμού του ταμείου δεν θεωρείται ότι αντίκειται στο αληθινό πνεύμα της διατάξεως του ΑΚ 90 και 106. Ο νομοθέτης στις διατάξεις αυτές έχει υπόψη τα συνηθισμένα σωματεία. Αλλά η φύση και ο σκοπός των αλληλοβοηθητικών ταμείων που αποτελούν ιδιωτικούς ασφαλιστικούς οργανισμούς δεν αντίκειται σε μια τέτοια ρύθμιση του Κανονισμού ούτε μετατρέπουν το ταμείο σε κερδοσκοπικό σωματείο. Το μέλος που αποχωρεί ανακτά τις ίδιες του εισφορές που κατέβαλε. Δεν θα ήταν ορθό οι εισφορές αυτές να ωφελήσουν τελικά τα υπόλοιπα μέλη του σωματείου που εξακολουθούν να διατηρούν την ιδιότητά τους. (ΑΘΑΝ. Γ. ΚΡΗΤΙΚΟΥ, ΔΙΚΑΙΟ  ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ ΚΑΙ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΩΝ ΟΡΓΑΝΩΣΕΩΝ, ΑΘΗΝΑ,1984, παρ. 35, Αλληλοβοηθητικά σωματεία ή ταμεία, ΣΕΛ. 548-549.)

Επειδή το καταστατικό του αλληλοβοηθητικού ταμείου επιτρέπεται να ορίζει ότι σε περίπτωση αποχωρήσεως μέλους του θα του αποδίδονται οι εισφορές του. Μια τέτοια ρύθμιση του καταστατικού των εν λόγω ταμείων είναι νόμιμη, παρά την, κατ’ αρχήν, αντίθετη πρόβλεψη των διατάξεων των άρθρων 90 και 106 ΑΚ. Και τούτο, διότι οι ρυθμίσεις των αμέσως ανωτέρω άρθρων έχουν υπόψη τους τα κοινά αστικά σωματεία και όχι τα ταμεία αλληλοβοηθείας, ο σκοπός των οποίων, όπως προεκτέθηκε, συνίσταται στην εκπλήρωση έργου ιδιωτικού οργανισμού προαιρετικής κοινωνικής ασφάλισης, η υλοποίησης του οποίου προυποθέτει χορήγηση παροχών στα μέλη τους, χωρίς τούτο να τα μετατρέπει (τα ως άνω ταμεία) σε κερδοσκοπικά σωματεία, πέραν της άδικης και άνισης μεταχείρισης την οποία θα υφίσταντο άλλως τα αποχωρούντα μέλη, προς ανεπίτρεπτο όφελος των παραμενόντων μελών, τα οποία θα εκαρπούντο τις εισφορές των πρώτων. Γι’ αυτό, η απόδοση των εισφορών στα αποχωρούντα μέλη προβλέπεται ρητώς και από τη διάταξη του άρθρου 37 του β.δ. της 15/20.5.1920. (ΣΤΥΛΙΑΝΟΣ Γ. ΒΛΑΣΤΟΣ, ΔΙΚΑΙΟ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ, ΣΥΝΔΙΚΑΛΣΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΩΝ ΟΡΓΑΝΩΣΕΩΝ, ΑΘΗΝΑ 2007, Π.Ν. ΣΑΚΚΟΥΛΑΣ, ΑΛΛΗΛΟΒΟΗΘΗΤΙΚΑ ΣΩΜΑΤΕΙΑ  Ή ΤΑΜΕΙΑ ΣΕΛ.84, ίδετε και ΕΙΡ. ΧΑΝΙΩΝ 620/2013 δημοσιευμένη στη ΝΟΜΟΣ)

Επειδή το μέλος που αποχωρεί ανακτά τις ίδιες του εισφορές που κατέβαλε. Δεν θα ήταν ορθό οι εισφορές αυτές να ωφελήσουν τελικά τα υπόλοιπα μέλη του σωματείου που εξακολουθούν να διατηρούν την ιδιότητά τους. (ΑΘΑΝ. Γ. ΚΡΗΤΙΚΟΥ, ΔΙΚΑΙΟ  ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ ΚΑΙ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΩΝ ΟΡΓΑΝΩΣΕΩΝ, ΑΘΗΝΑ,1984, παρ. 35, Αλληλοβοηθητικά σωματεία ή ταμεία, ΣΕΛ. 548-549.)

Επειδή το καταστατικό του αλληλοβοηθητικού ταμείου επιτρέπεται να ορίζει ότι σε περίπτωση αποχωρήσεως μέλους του θα του αποδίδονται οι εισφορές του. Μια τέτοια ρύθμιση του καταστατικού των εν λόγω ταμείων είναι νόμιμη, παρά την, κατ’ αρχήν, αντίθετη πρόβλεψη των διατάξεων των άρθρων 90 και 106 ΑΚ. Και τούτο, διότι οι ρυθμίσεις των αμέσως ανωτέρω άρθρων έχουν υπόψη τους τα κοινά αστικά σωματεία και όχι τα ταμεία αλληλοβοηθείας, ο σκοπός των οποίων, όπως προεκτέθηκε, συνίσταται στην εκπλήρωση έργου ιδιωτικού οργανισμού προαιρετικής κοινωνικής ασφάλισης, η υλοποίηση του οποίου προυποθέτει χορήγηση παροχών στα μέλη τους, χωρίς τούτο να τα μετατρέπει (τα ως άνω ταμεία) σε κερδοσκοπικά σωματεία, πέραν της άδικης και άνισης μεταχείρισης την οποία θα υφίσταντο άλλως τα αποχωρούντα μέλη, προς ανεπίτρεπτο όφελος των παραμενόντων μελών, τα οποία θα εκαρπούντο τις εισφορές των πρώτων. Γι’ αυτό, η απόδοση των εισφορών στα αποχωρούντα μέλη προβλέπεται ρητώς και από τη διάταξη του άρθρου 37 του β.δ. της 15/20.5.1920. (ΣΤΥΛΙΑΝΟΣ Γ. ΒΛΑΣΤΟΣ, ΔΙΚΑΙΟ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ, ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΩΝ ΟΡΓΑΝΩΣΕΩΝ, ΑΘΗΝΑ 2007, Π.Ν. ΣΑΚΚΟΥΛΑΣ, ΑΛΛΗΛΟΒΟΗΘΗΤΙΚΑ ΣΩΜΑΤΕΙΑ  Ή ΤΑΜΕΙΑ ΣΕΛ.84, ίδετε και ΕΙΡ. ΧΑΝΙΩΝ 620/2013 δημοσιευμένη στη ΝΟΜΟΣ)

Επειδή περαιτέρω, με τη διάταξη του άρθρου 281 ΑΚ θεσπίζεται η απαγόρευση καταχρηστικής άσκησης ενός δικαιώματος ή χρήσης ενός θεσμού (της συμβατικής ελευθερίας). Εξάλλου, με την επίκληση και εφαρμογή της διάταξης του άρθρου 288 ΑΚ, είναι εφικτή η παρέκκλιση από την αρχική ρύθμιση της συμβατικής σχέσης και η αναπροσαρμογή των καταχρηστικών (επαχθών) συμβατικών όρων προς άμβλυνση της συναλλακτικής ανισότητας μεταξύ των μερών (διορθωτική αποστολή της διάταξης του άρθρου 288 ΑΚ) (AD HOC Ειρηνοδικείου Χανίων 620/2013, Α΄ Δημοσίευση ΝΟΜΟΣ).

Επειδή ο δικαστής, με διαπλαστική παρέμβασή του, οφείλει με βάση τη διάταξη του άρθρου 288 ΑΚ να υπεισέλθει στην ενοχική σχέση και εφόσον το επιβάλλουν η καλή πίστη και τα συναλλακτικά ήθη να παρεκκλίνει από την αρχική ρύθμισή της, επαναπροσδιορίζοντάς την προς την κατεύθυνση της ισόνομης και ισόρροπης ανακατανομής δικαιωμάτων και υποχρεώσεων μεταξύ των συμβαλλομένων (Μ. Σταθόπουλος, Γενικό Ενοχικό Δίκαιο, έκδ. 1998, σελ. 91, ΕφΑθ 4788/2008, ΑΡΜ 2009/1204, ΕΕΜΠΔ 2009/835). Εν όψει των παραπάνω και λαμβανομένου υπόψη ότι το καταστατικό οποιουδήποτε σωματείου, όπως προκύπτει από τα άρθρα 78, 79, 80 και 361 ΑΚ, αποτελεί δικαιοπραξία και δεν θέτει κανόνες ουσιαστικού δικαίου (ΑΠ 813/2011, Α’ Δημοσίευση ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ), συνάγεται το συμπέρασμα ότι η διορθωτική λειτουργία της διάταξης του άρθρου 288 ΑΚ χωρεί και σε περιπτώσεις καταχρηστικών όρων καταστατικού σωματείου. (AD HOC Ειρηνοδικείου Χανίων 620/2013, Α΄ Δημοσίευση ΝΟΜΟΣ)

Επειδή το καταστατικό του εναγομένου διαλαμβάνει στο άρθρο 13 αυτού το εξής εξόχως και προδήλως καταχρηστικό ακόμα και για κάποιον που δεν έχει την παραμικρή επαφή με τη νομική επιστήμη:
«Άρθρο 13 Αποτελέσματα αποχώρησης και αποβολής
1.Τα μέλη που αποχωρούν από το ΛΕΔΕ ή απόλλυνται την ιδιότητά τους ή αποβάλλονται από το ΛΕΔΕ και διαγράφονται από αυτόν, δεν έχουν κανένα δικαίωμα στην περιουσία του ΛΕΔΕ, ούτε και δικαιούνται να ζητήσουν την επιστροφή των συνδρομών ή των άλλων πόρων που κατέβαλλαν στο ΛΕΔΕ………..»
2. Όλα τα μέλη δηλώνουν ότι με την εγγραφή τους στο ΛΕΔΕ παραιτούνται οποιουδήποτε τυχόν δικαιώματός τους για επιστροφή των συνδρομών που έχουν καταβάλλει στο ΛΕΔΕ μέχρι την αποχώρησή τους ή αποβολής ή απώλειας ιδιότητας του μέλους του ΛΕΔΕ, έστω και αν αυτό στηρίζεται στις διατάξεις του αδικαιολογήτου πλουτισμού.»

Επειδή η εκτεθείσα ανωτέρω ρύθμιση του άρθρου 13 του καταστατικού του εναγομένου, υπερβαίνει προφανώς τα όρια της καλής πίστης και των χρηστών ηθών και αποβαίνει καταχρηστική και άρα παράνομη, καθώς εισάγει αυθαίρετη και αδικαιολόγητη διάκριση μεταξύ των αποχωρούντων μελών, όπως εγώ, και των παραμενόντων μελών του εναγομένου, σε βάρος των πρώτων και εμού και επ’ ωφελεία των τελευταίων, καθώς τα παραμένοντα μέλη στον εναγόμενο ωφελούνται ανεπίτρεπτα, καρπωνόμενα τις εισφορές-συνδρομές των μελών που αποχωρούν από το εναγόμενο (όπως εγώ) χωρίς να τους επιστρέφονται (στα αποχωρούντα μέλη όπως εγώ) οι εισφορές-συνδρομές αυτές και προφανώς αυτό συνιστά άδικη και άνιση μεταχείριση την οποία υφίστανται τα αποχωρούντα μέλη, διάκριση για την οποία έχει ήδη εκφραστεί αδιαστίκτως η θεωρία και η νομολογία (ίδετε ΑΘΑΝ. Γ. ΚΡΗΤΙΚΟΥ, ΔΙΚΑΙΟ  ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ ΚΑΙ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΩΝ ΟΡΓΑΝΩΣΕΩΝ, ΑΘΗΝΑ,1984, παρ. 35, Αλληλοβοηθητικά σωματεία ή ταμεία, ΣΕΛ. 548-549, και ΣΤΥΛΙΑΝΟΣ Γ. ΒΛΑΣΤΟΣ, ΔΙΚΑΙΟ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ, ΣΥΝΔΙΚΑΛΣΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΩΝ ΟΡΓΑΝΩΣΕΩΝ, ΑΘΗΝΑ 2007, Π.Ν. ΣΑΚΚΟΥΛΑΣ, ΑΛΛΗΛΟΒΟΗΘΗΤΙΚΑ ΣΩΜΑΤΕΙΑ  Ή ΤΑΜΕΙΑ ΣΕΛ.84, ίδετε και ΕΙΡ. ΧΑΝΙΩΝ 620/2013 δημοσιευμένη στη ΝΟΜΟΣ).

Επειδή η ανωτέρω πρόβλεψη του καταστατικού του εναγομένου είναι μη ανεκτή κατά την καλή πίστη και τα χρηστά ήθη και καταχρηστική και απαγορευμένη για τους επιπλέον λόγους ότι αφενός μεν δυσχεραίνει απόλυτα παράνομα την αποχώρησή μου από τον εναγόμενο και παρεμποδίζει σημαντικά, περιορίζοντας «επί τω χείρω», το προς αποχώρηση δικαίωμά μου στο μέτρο που θα παρέμενα αναγκαστικά μέλος σε αυτόν για να μην απωλέσω το ποσό των 3.403,00 ΕΥΡΩ που έχω καταβάλει ως εισφορές-συνδρομές ακόμα και αν δεν έχω τη δυνατότητα να πληρώνω πλέον εισφορές-συνδρομές σε αυτόν παραμένοντας μέλος, αφετέρου δε στο μέτρο που συνδέει την άσκηση του δικαιώματός μου αποχώρησής από τον εναγόμενο με τη απόλυτα παράνομη δυσμενή-επιβαρυντική συνέπεια της απώλειας του ποσού των 3.403,00 ΕΥΡΩ, το οποίο έχω καταβάλλει σε αυτόν ως εισφορές-συνδρομές.

Επειδή περαιτέρω με τα δεδομένα που ίσχυαν κατά το χρόνο της αποχωρήσεώς μου από τον εναγόμενο έπρεπε προκειμένου να λάβω το εφάπαξ ποσό των 16.000,00 ΕΥΡΩ που χορηγούσε τότε ο εναγόμενος να πληρώσω ως κεφάλαιο σε αυτόν ποσό μεγαλύτερο από το ποσό του εφάπαξ των 16.000,00 που ο εναγόμενος θα μου χορηγούσε όταν θα συμπλήρωνα σε αυτόν 35 χρόνια συμμετοχής, πλέον και άλλων προϋποθέσεων (συνταξιοδότηση και από κύριο φορέα ασφάλισης κλπ).

Επειδή περαιτέρω με τα δεδομένα που ισχύουν κατά το χρόνο συντάξεως της παρούσας αγωγής πρέπει προκειμένου να λάβω το εφάπαξ ποσό των 10.000,00 ΕΥΡΩ που χορηγεί κατά το χρόνο συντάξεως της παρούσας αγωγής ο εναγόμενος να πληρώσω ως κεφάλαιο σε αυτόν ποσό μεγαλύτερο από το ποσό του εφάπαξ των 10.000,00 ΕΥΡΩ που ο εναγόμενος θα μου χορηγούσε όταν θα συμπλήρωνα σε αυτόν τα απαιτούμενα 23 πλέον (σήμερα) χρόνια συμμετοχής, πλέον και άλλων προϋποθέσεων (συμπλήρωση 67ου έτους ηλικίας, συνταξιοδότηση και από κύριο φορέα ασφάλισης, κλπ).

ΔΗΛΑΔΗ με απλά λόγια κατέληγε και καταλήγει το πράγμα στο εξής άτοπο: Αν αποχωρούσα από τον εναγόμενο, όπως και έπραξα, έχανα βάσει του απόλυτα καταχρηστικού όρου του άρθρου 13 του καταστατικού του εναγομένου το ποσό των 3.403,00 ΕΥΡΩ που είχα καταβάλει στον εναγόμενο ως εισφορές-συνδρομές, εάν δε παρέμενα σε αυτόν ήμουν αναγκασμένος να καταβάλω ως κεφάλαιο (εισφορές-συνδρομές), από χρήματα που δεν έχω, ποσό μεγαλύτερο από αυτό που εν τέλει θα ελάμβανα ως εφάπαξ από το εναγόμενο είτε με το καθεστώς που ίσχυε κατά το χρόνο της αποχωρήσεώς μου από τον εναγόμενο [(για εφάπαξ ποσό 16.000,00 ΕΥΡΩ έπρεπε να καταβληθεί ως κεφάλαιο (εισφορές-συνδρομές) σε αυτόν ποσό μεγαλύτερο από το ποσό του εφάπαξ των 16.000,00 που ο εναγόμενος θα μου χορηγούσε όταν θα συμπλήρωνα σε αυτόν 35 χρόνια συμμετοχής, πλέον και άλλων προϋποθέσεων)] είτε με το καθεστώς που ισχύει κατά το χρόνο συντάξεως της παρούσας (για εφάπαξ ποσό 10.000,00 ΕΥΡΩ έπρεπε να καταβληθεί ως κεφάλαιο (εισφορές-συνδρομές) σε αυτόν ποσό μεγαλύτερο από το ποσό του εφάπαξ των 10.000,00 ΕΥΡΩ που ο εναγόμενος θα μου χορηγούσε όταν θα συμπλήρωνα σε αυτόν τα απαιτούμενα 23 πλέον (σήμερα) χρόνια συμμετοχής, πλέον και άλλων προϋποθέσεων).

Επειδή ο εναγόμενος αναγνωρίζει και ο ίδιος εμμέσως πλην σαφώς την καταχρηστικότητα του άρθρου 13 του καταστατικού του, καθώς προσπαθεί άκομψα και πάλι καταχρηστικά να καλύψει και την δυνατότητα που έχει ο καθένας να αξιώσει νομίμως τα χρήματα που έχει καταβάλλει σε αυτόν ως εισφορές με τη νομική βάση του αδικαιολογήτου πλουτισμού, διατυπώνοντας ο εναγόμενος στο άρθρο 13 τον επίσης καταχρηστικό όρο ότι τα μέλη του παραιτούνται του δικαιώματος αναζήτησης των εισφορών που έχουν καταβάλλει ακόμα και αν αυτό (το δικαίωμα) στηρίζεται στις διατάξεις του αδικαιολογήτου πλουτισμού.

Επειδή με τον καταχρηστικό αυτό όρο ο εναγόμενος συνομολογεί εμμέσως ότι ακόμα και αν αυτός πλουτίσει αδικαιολόγητα σε βάρος μέλους του, όπως συμβαίνει εν προκειμένω, στερεί κακόπιστα και καταχρηστικά από το μέλος του που έδωσε τα χρήματα, το δικαίωμα να τα αναζητήσει με τις διατάξεις του αδικαιολογήτου πλουτισμού. Ουσιαστικά δηλαδή αναγνωρίζει ότι «φοβάται» λογικά, νομικά και ουσιαστικά την περίπτωση που κάποιο μέλος του θα αναζητήσει τα χρήματά του, μεταξύ άλλων, και με τη νομική αυτή βάση και προσπαθεί ανεπιτυχώς να καλύψει τα νώτα του και για την περίπτωση αυτή, με τον τρόπο αυτό όμως συνομολογεί ο ίδιος την απόλυτη καταχρηστικότητα ολοκλήρου του άρθρου 13 του καταστατικού του, και όχι μόνο.  

Επειδή περαιτέρω, με τη διάταξη του άρθρου 281 ΑΚ θεσπίζεται η απαγόρευση καταχρηστικής άσκησης ενός δικαιώματος ή χρήσης ενός θεσμού (της συμβατικής ελευθερίας).

Επειδή εξάλλου, με την επίκληση και εφαρμογή της διάταξης του άρθρου 288 ΑΚ, είναι εφικτή η παρέκκλιση από την αρχική ρύθμιση της συμβατικής σχέσης και η αναπροσαρμογή των καταχρηστικών (επαχθών) συμβατικών όρων του άρθρου 13 του καταστατικού του εναγομένου προς άμβλυνση της συναλλακτικής ανισότητας μεταξύ εμού ως αποχωρήσαντος μέλους και του εναγομένου (διορθωτική αποστολή της διάταξης του άρθρου 288 ΑΚ) (AD HOC Ειρηνοδικείου Χανίων 620/2013, Α΄ Δημοσίευση ΝΟΜΟΣ).

Επειδή ο δικαστής, με διαπλαστική παρέμβασή του, οφείλει με βάση τη διάταξη του άρθρου 288 ΑΚ να υπεισέλθει στην ενοχική σχέση και εφόσον το επιβάλλουν η καλή πίστη και τα συναλλακτικά ήθη να παρεκκλίνει από την αρχική ρύθμισή της, επαναπροσδιορίζοντάς την προς την κατεύθυνση της ισόνομης και ισόρροπης ανακατανομής δικαιωμάτων και υποχρεώσεων μεταξύ των συμβαλλομένων (Μ. Σταθόπουλος, Γενικό Ενοχικό Δίκαιο, έκδ. 1998, σελ. 91, ΕφΑθ 4788/2008, ΑΡΜ 2009/1204, ΕΕΜΠΔ 2009/835). Εν όψει των παραπάνω και λαμβανομένου υπόψη ότι το καταστατικό οποιουδήποτε σωματείου, όπως προκύπτει από τα άρθρα 78, 79, 80 και 361 ΑΚ, αποτελεί δικαιοπραξία και δεν θέτει κανόνες ουσιαστικού δικαίου (ΑΠ 813/2011, Α’ Δημοσίευση ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ), συνάγεται το συμπέρασμα ότι η διορθωτική λειτουργία της διάταξης του άρθρου 288 ΑΚ χωρεί και στην ένδικη περίπτωση των καταχρηστικών όρων του άρθρου 13 του καταστατικού του εναγομένου, εις τρόπον ώστε να μου καταβληθεί το ποσό των 3.403,00 ΕΥΡΩ που έχω καταβάλει στον εναγόμενο ως εισφορές-συνδρομές  (AD HOC Ειρηνοδικείου Χανίων 620/2013, Α΄ Δημοσίευση ΝΟΜΟΣ)

Επειδή από τον εναγόμενο δεν έχω λάβει καμία παροχή οιασδήποτε φύσεως.

Επειδή ο εναγόμενος μην επιστρέφοντας σε εμένα το σύνολο του ποσού των 3.403,00 ΕΥΡΩ που έχω καταβάλει σε αυτό ως εισφορές-συνδρομές διακρίνει αυθαίρετα και αδικαιολόγητα τα αποχωρούντα μέλη, όπως εγώ, και τα παραμένοντα μέλη, σε βάρος των πρώτων και εμού και επ’ ωφελεία των τελευταίων, καθώς τα παραμένοντα μέλη στον εναγόμενο ωφελούνται ανεπίτρεπτα, καρπωνόμενα τις εισφορές-συνδρομές των μελών που αποχωρούν από το εναγόμενο (όπως εγώ) χωρίς να τους επιστρέφονται (στα αποχωρούντα μέλη όπως εγώ) οι εισφορές-συνδρομές αυτές και προφανώς αυτό συνιστά άδικη και άνιση μεταχείριση την οποία υφίστανται τα αποχωρούντα μέλη, διάκριση για την οποία έχει ήδη εκφραστεί αδιαστίκτως η θεωρία και η νομολογία, κατά τα ανωτέρω ενδελεχώς αναπτυσσόμενα, διάκριση που συνιστά ΒΑΡΒΑΡΗ ΠΑΡΑΒΙΑΣΗ της Συνταγματικά κατοχυρωμένης ισότητας των πολιτών, αφού δημιουργεί ανεπίτρεπτη διαφοροποίηση σε βάρος εμού και των άλλων αποχωρούντων μελών επ’ ωφελεία των μελών που παραμένουν στον εναγόμενο, και κατά συνέπεια ο εναγόμενος αδικοπρακτεί ζημιώνοντας εμένα και τα υπόλοιπα αποχωρήσαντα μέλη, κατά το ποσό το οποίο έχουμε καταβάλει σε αυτόν ως εισφορές-συνδρομές, παράνομα και υπαίτια.
Συνακόλουθα ο εναγόμενος πρέπει να υποχρεωθεί από το Δικαστήριό σας να μου καταβάλει το ποσό των 3.403,00 ΕΥΡΩ που έχω καταβάλει σε αυτό ως εισφορές-συνδρομές σύμφωνα και με τις περί αδικοπραξιών διατάξεις του ΑΚ.

Επειδή η εκφρασθείσα στο άρθρο 13 του καταστατικού του εναγομένου «λογική» (περί παραλογικής πρόκειται ουσιαστικά), αποτελεί «μοναδικό πανελληνίως μνημείο αντιδεοντολογίας» για τα δεδομένα όλων των Δικηγορικών Συλλόγων της Επικράτειας, του Δικηγορικού ΛΕΙΤΟΥΡΓΗΜΑΤΟΣ και όχι μόνο, πράγμα το οποίο καθιστά τη «λογική» αυτή του εναγομένου απόλυτα καταχρηστική, παράνομη και αντισυνταγματική και ως εκ τούτου αντίθετη με κάθε έννοια ορθής απονομής του δικαίου, για την οποία όλοι εμείς οι φορείς της Δικαιοσύνης, κοπτόμαστε και αγωνιζόμαστε.    

Όλως ενδεικτικώς ας σημειωθεί ότι το άρθρο 31 του καταστατικού του ΤΑΔΙΘ (Ταμείο Αλληλοβοηθείας Δικηγόρων Θεσσαλονίκης) προέβλεπε την έντοκη επιστροφή των ετήσιων ασφαλιστικών εισφορών των καταβληθέντων κατά την διάρκεια της ασφάλισης στα μέλη που για οποιοδήποτε λόγο αποχωρούν από το Ταμείο. Σημειωτέον ότι το ΤΑΔΙΘ έχει ήδη ικανοποιήσει ΠΛΗΡΩΣ πολλά τέτοια αιτήματα πρώην μελών του.

Επειδή συνακόλουθα των ανωτέρω πρέπει το Δικαστήριό σας να αναγνωρίσει την ακυρότητα του άρθρου 13 του καταστατικού του εναγομένου ως καταχρηστικό και ως αντιτιθέμενο στην καλή πίστη και τα χρηστά ήθη κατά τα ειδικότερα στην παρούσα ενδελεχώς διαλαμβανόμενα και με διαπλαστική παρέμβασή του, οφείλει με βάση τη διάταξη του άρθρου 288 ΑΚ να υπεισέλθει στην ενοχική σχέση όπως επιβάλλουν η καλή πίστη και τα συναλλακτικά ήθη να παρεκκλίνει από την αρχική ρύθμισή της, επαναπροσδιορίζοντάς την προς την κατεύθυνση της ισόνομης και ισόρροπης ανακατανομής δικαιωμάτων και υποχρεώσεων μεταξύ εμού και του εναγομένου ως συμβαλλομένων, εις τρόπον ώστε να μου καταβληθεί το ποσό των 3.403,00 ΕΥΡΩ, το οποίο έχω καταβάλλει ως εισφορές-συνδρομές στον εναγόμενο.

Επειδή ο εναγόμενος έχει την αυτή, έναντι μου, υποχρέωση και κατά τις περί καταχρήσεως δικαιώματος διατάξεις, αφού ούτως ή άλλως έχοντας στα χέρια του το ποσό των 3.403,00 ΕΥΡΩ που του κατέβαλα, αρνείται να μου το επιστρέψει, προβάλλοντας σαφώς αβάσιμους και απολύτως καταχρηστικούς ισχυρισμούς και παρακρατώντας στα χέρια του ακόμα και σήμερα το ποσό αυτό.

Επειδή εν τέλει, εν πάση περιπτώσει και επικουρικά ο εναγόμενος έχει την αυτή υποχρέωση, έναντι μου και κατά τις περί αδικαιολογήτου πλουτισμού διατάξεις, αφού μη αποδίδοντας μου, κατ’ ορθή και δίκαιη απονομή δικαίου, το ποσό των 3.403,00 ΕΥΡΩ και παρακρατώντας τα χρήματα μου αυτά, αδικαιολόγητα κατέστη πλουσιότερος σε βάρος μου και σε βάρος της περιουσίας μου, η δε ωφέλεια του αυτή παραμένει φυσικά ακόμα και σήμερα στα χέρια του.     

          Επειδή ως εκ τούτου δικαιούμαι να λάβω από τον εναγόμενο το συνολικό ποσό των 3.403,00 ΕΥΡΩ το οποίο έχω καταβάλλει σε αυτόν ως εισφορές-συνδρομές για το χρονικό διάστημα που υπήρξα μέλος του λόγω της αποχωρήσεώς μου από αυτό όταν σταμάτησα να καταβάλλω τις εισφορές μου.

         Επειδή ο εναγόμενος, αν και υπόχρεος, αρνείται να μου καταβάλει το ποσό των τριών χιλιάδων τετρακοσίων τριών ΕΥΡΩ (3.403,00 ΕΥΡΩ).   

         Επειδή ως εκ τούτου θα πρέπει να υποχρεωθεί με απόφαση του Δικαστηρίου Σας, προσωρινά εκτελεστή, λόγω της αυτονόητης βλάβης την οποία ήδη έχω υποστεί, αλλά και συνεχίζω να υφίσταμαι, από την έναντι μου άδικη συμπεριφορά του εναγομένου, επιδεινούμενη και εκ των συνθηκών της υφιστάμενης οικονομικής κρίσης, να μου καταβάλει το ποσό των 3.403,00 ΕΥΡΩ, με το νόμιμο τόκο τους από την επομένη της ημερομηνίας κατά την οποία το αιτήθηκα με την τηλεομοιοτυπία και το μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου που του απέστειλα, δηλαδή από την 30-01-2014, άλλως από την επομένη της επιδόσεως της παρούσας μέχρι τη πλήρη εξόφλησή μου.

Επειδή το καταστατικό οποιουδήποτε σωματείου, όπως προκύπτει από τα άρθρα 78, 79, 80 και 361 ΑΚ, αποτελεί δικαιοπραξία  (ΑΠ 548/2012, Α΄ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΝΟΜΟΣ, ΧΡΙΔ 2012/655, ΑΠ 813/2011, Α’ Δημοσίευση ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ, 620/2013 ΕΙΡ ΧΑΝΙΩΝ, Α` ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΝΟΜΟΣ).
Επειδή συνακόλουθα το δικαστήριό σας είναι καθ’ ύλην (14 ΚΠολΔ) και κατά τόπον αρμόδιο για την εκδίκαση της παρούσας αγωγής μου (33 ΚΠολΔ, 321 ΑΚ).    

Επειδή η παρούσα αγωγή είναι νόμιμη, βάσιμη, αληθινή και αποδεικνυόμενη.
      
                        ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
            Και όσους θα προσθέσω κατά τη συζήτηση και με τη ρητή και κατηγορηματική επιφύλαξη παντός νομίμου δικαιώματός μου.
                                          ΖΗΤΩ
Να γίνει δεκτή η αγωγή μου.
Να αναγνωριστεί από το Δικαστήριό σας η ακυρότητα του άρθρου 13 του καταστατικού του εναγομένου κατά τα ενδελεχώς στην παρούσα διαλαμβανόμενα.
Να υποχρεωθεί ο εναγόμενος να μου καταβάλει για τους λόγους που αναφέρονται στο ιστορικό της παρούσας κατά τα ειδικότερα και ενδελεχώς στην αγωγή μου διαλαμβανόμενα και με απόφαση του Δικαστηρίου Σας προσωρινά εκτελεστή το ποσό των τριών χιλιάδων τετρακοσίων τριών ΕΥΡΩ (3.403,00 ΕΥΡΩ), με το νόμιμο τόκο τους από την επομένη της ημερομηνίας κατά την οποία το αιτήθηκα με την τηλεομοιοτυπία και το μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου που του απέστειλα, δηλαδή από την 30-01-2014, άλλως από την επομένη της επιδόσεως της παρούσας και μέχρι την πλήρη και ολοσχερή εξόφλησή μου.
Να καταδικαστεί ο εναγόμενος στην καταβολή της δικαστικής μου δαπάνης και της αμοιβής εμού ως δικηγόρου.
                                                                  
                                                                                                            Αίγιο, 16-12-2015      
                                                                                                       Ο Ενάγων  Δικηγόρος

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου