ΥΠΟΔΕΙΓΜΑ ΑΓΩΓΗΣ ΚΑΤΑ Λ.Ε.Δ.Ε. ΓΙΑ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΕΙΣΦΟΡΩΝ

ΑΝΔΡΕΑΣ ΒΑΣ. ΦΛΩΡΟΣ

ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟ ΓΡΑΦΕΙΟ

       ___________________________________________________________________________________

                                                                                                                                     ΚΛΕΟΜΕΝΟΥΣ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ 13

                                                                                                                                     25 100 ΑΙΓΙΟ

                                                                                                                     TΗΛ.:26910 62620, 6937 432530                                                                                                                                      ΦΑΞ : 26910 62620

                                                                                                                                     email :a_a floros@yahoo.gr 

                                                                                                                               aafloros@gmail.com

                 ΕΝΩΠΙΟΝ ΤΟΥ ΕΙΡΗΝΟΔΙΚΕΙΟΥ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ 

                                     (Διαδικασία Εργατικών Διαφορών)

           ΑΓΩΓΗ

Ανδρέα Φλώρου του Βασιλείου, δικηγόρου και κατοίκου Αιγίου, οδός Κλεομένους Οικονόμου, αρ.13.

                                                ΚΑΤΑ

Του Ν.Π.Ι.Δ. με την επωνυμία «Λογαριασμός Ενισχύσεως Δικηγόρων Επαρχιών» (Λ.Ε.Δ.Ε.) που εδρεύει στην Αθήνα, οδός Αχαρνών, αρ.29, και εκπροσωπείται νόμιμα.

                                                _____

Ι. ΙΣΤΟΡΙΚΟ

Διορίστηκα δικηγόρος στο Πρωτοδικείο Αθηνών με την 130515/23-08-2001 απόφαση του Υπουργού Δικαιοσύνης που δημοσιεύθηκε στο υπ’ αριθμ. 214/29-8-2001 (ΦΕΚ Τεύχος Γ΄). Ορκίστηκα στις 20-09-2001 και ενεγράφην στο μητρώο του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών στις 25-9-2001 με αύξοντα αριθμό μητρώου 23605. Προήχθην σε παρ’ Εφέταις την 10-01-2006. Μετατέθηκα από το Πρωτοδικείο Αθηνών στο Πρωτοδικείο Αιγίου με την υπ’ αριθμ. 125547/6-11-2006 Υπουργική Απόφαση και ενεγράφην στο Μητρώο του Δικηγορικού Συλλόγου Αιγίου την 02-01-2007 με αύξοντα αριθμό μητρώου 125.

Ενεγράφην στον Λ.Ε.Δ.Ε. την 08-01-2007 και παρέμεινα σε αυτόν έως το χρόνο (22-09-2013) που κατέβαλα κανονικά τις εισφορές-συνδρομές μου, ενώ αποχώρησα οικειοθελώς από αυτό κατά το χρόνο που έπαυσα να καταβάλλω τις εισφορές-συνδρομές μου (23-09-2013), δηλώνοντας κατ’ αυτόν τον τρόπο σιωπηρώς, δηλαδή με την παύση καταβολής των εισφορών-συνδρομών μου, την βούλησή μου για οικειοθελή αποχώρησή μου από τον εναγόμενο. Στον εναγόμενο έχω καταβάλει ως εισφορές-συνδρομές το συνολικό ποσό των 3.403,00 ΕΥΡΩ, σύμφωνα με σχετικό έγγραφο του ιδίου του εναγομένου. 

Με το από 29-01-2014 μήνυμα τηλεομοιοτυπίας (fax) στον εναγόμενο λογαριασμό, αλλά και με ομοίου περιεχομένου και ημεροχρονολογίας email, δήλωσα και εγγράφως ότι αποχωρώ από τον εναγόμενο, αιτήθηκα και την τύποις διαγραφή μου, ενώ παράλληλα αιτήθηκα την άμεση επιστροφή του συνόλου του χρηματικού ποσού που είχα ήδη καταβάλλει σε αυτόν, δια καταθέσεώς του στον Τραπεζικό μου λογαριασμό στην Τράπεζα ΠΕΙΡΑΙΩΣ, τον αριθμό του οποίου γνωστοποίησα δια των ανωτέρω fax και email μου. 

Το εναγόμενο με την υπ’ αριθμ. πρωτ. 203/13-02-2014 Επιστολή του με ενημέρωσε, μεταξύ άλλων, ότι ενεγράφην σε αυτόν την 08-01-2007, ότι έχω καταβάλει συνδρομές συνολικού ποσού 3.403,00 ΕΥΡΩ, και ότι αποφάσισε την από 29-01-2014 διαγραφή μου από μέλος του Λ.Ε.Δ.Ε. λόγω οικειοθελούς αποχωρήσεως. Ωστόσο ουδέποτε μέχρι σήμερα μου επέστρεψε το σύνολο του χρηματικού ποσού που του έχω καταβάλει ως εισφορές-συνδρομές.

ΙΙ. ΝΟΜΙΚΗ ΒΑΣΗ

Επειδή με τα άρθρα 21 του Ν. 281/14"περί σωματείων" και 33-39 του Β.Δ. της 15/20.5.20 "περί επαγγελματικών σωματείων" ρυθμίζεται η ίδρυση αλληλοβοηθητικών ταμείων, τα οποία αποτελούν διακεκριμένο αυτοτελή κλάδο ή κεφάλαιο, χωρίς νομική προσωπικότητα, σε σχέση με τη βασική συνδικαλιστική οργάνωση, τα μέλη της οποίας είναι και μέλη του αλληλοβοηθητικού σωματείου. Οι διατάξεις αυτές διατηρήθηκαν σε ισχύ και μετά την εισαγωγή του ΑΚ., σύμφωνα με το άρθρο 12 β` Εισ.Ν. Α.Κ., καταργήθηκαν κατά τη διάρκεια της δικτατορίας, επανήλθαν όμως σε ισχύ με τις διατάξεις του Ν.Δ. 42/74 "περί αποκαταστάσεως των συνδικαλιστικών ελευθεριών και ρυθμίσεως συναφών θεμάτων", ίσχυσαν υπό το καθεστώς του Ν. 330/76 "περί επαγγελματικών σωματείων κ.λπ.", κατά το άρθρο 2 αυτού, και ισχύουν ήδη υπό το καθεστώς του Ν. 1264/82 "για τον εκδημοκρατισμό του συνδικαλιστικού κινήματος κ.λπ.". (548/2012 ΑΠ Α΄ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΝΟΜΟΣ, ΧΡΙΔ 2012/655)

Επειδή, ενόψει και της διατάξεως του άρθρου 4 του τελευταίου αυτού νόμου (ν.1264/82), κατά την οποία σκοπός της συνδικαλιστικής οργανώσεως είναι και η ικανοποίηση των ασφαλιστικών κοινωνικών συμφερόντων των μελών της και οι συνδικαλιστικές οργανώσεις μπορούν να δημιουργούν ειδικά κεφάλαια για την εξυπηρέτηση ορισμένων εκτάκτων σκοπών αλληλεγγύης και αλληλοβοήθειας των μελών τους, τα αλληλοβοηθητικά ταμεία αποτελούν ιδιωτικούς ασφαλιστικούς οργανισμούς επικουρικής ασφαλίσεως, χωρίς να ασκούν εξουσία, και λειτουργούν ως σωματεία. (548/2012 ΑΠ Α΄ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΝΟΜΟΣ, ΧΡΙΔ 2012/655)

Επειδή επομένως έχει επ` αυτών εφαρμογή η διάταξη του άρθρου 87 εδ.α` του ΑΚ., η οποία, συμπορευόμενη με την όμοια κατά βάση διάταξη του άρθρου 37 παρ. 1 του Β.Δ της 15/20.5-1920, (που ορίζει ότι "μέλος επαγγελματικού σωματείου, διατηρούντος Ταμείον Αλληλοβοηθητικόν αποχωρούν, έχει ακέραια τα δικαιώματα επί του Ταμείου, εφόσον έχει εισφέρει εις αυτό και συμμορφώνεται προς τας διατάξεις του Καταστατικού αυτού, το οποίον καθορίζει τα της τοιαύτης περιπτώσεως"), ορίζει ότι τα μέλη έχουν δικαίωμα να αποχωρήσουν από το σωματείο. Η διάταξη αυτή είναι αναγκαστικού δικαίου και, ενόψει των διατάξεων των άρθρων 12 παρ.1 και 5 παρ. 1 του Συντάγματος για την ελευθερία του συνεταιρίζεσθαι και την προστασία της ελεύθερης αναπτύξεως της προσωπικότητας, οι όροι αποχωρήσεως των μελών του σωματείου, που καθορίζει το καταστατικό του (κατά το άρθρο 80 αριθμ. 2 Α.Κ.), δεν μπορούν να αποκλείουν ή να δυσχεραίνουν την αποχώρηση αυτή. (548/2012 ΑΠ Α΄ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΝΟΜΟΣ, ΧΡΙΔ 2012/655)

Επειδή το β.δ. της 15/20.5.1920 "Περί επαγγελματικών σωματείων", που ρυθμίζει στο Κεφ. Ζ` - άρθρα 33 έως 39 - τα αλληλοβοηθητικά ταμεία, διατηρήθηκε σε ισχύ, μετά τη θέσπιση του ν. 330/1976, κατά το άρθρο 41α αυτού και ισχύει ήδη και υπό το καθεστώς του ν. 1264/82, κατά το άρθρο 4 του οποίου, σκοπός της συνδικαλιστικής οργάνωσης είναι και η ικανοποίηση των ασφαλιστικών κοινωνικών συμφερόντων των μελών της και οι οργανώσεις αυτές δικαιούνται να δημιουργούν ειδικά Κεφάλαια για την εξυπηρέτηση ορισμένων εκτάκτων σκοπών αλληλεγγύης και αλληλοβοηθείας των μελών τους (ΑΠ 77/1989 ό.π.). (4482/1998 ΕΦ ΑΘ, ΝΟΜΟΣ ΚΑΙ Δ/ΝΗ/1998 (1381))

Επειδή περαιτέρω, επί των εν λόγω σωματείων, είναι εφαρμοστέα η διάταξη του άρθρου 87 εδ. α` ΑΚ δια της οποίος ορίζεται ότι τα μέλη έχουν δικαίωμα ν` αποχωρήσουν από το σωματείο. Η διάταξη αυτή, κατ` αντιστοιχία προς την ελευθερία εισόδου σε σωματείο (βλ. την ΑΚ 86), καθιερώνει την ελευθερία εξόδου από αυτό. Συνεπώς, ουδείς μπορεί να υποχρεωθεί να παραμείνει μέλος σωματείου, χωρίς τη θέλησή του. Η ΑΚ 87 εδ. α` είναι διάταξη ius cogens υπό την έννοια ότι το καταστατικό δεν μπορεί ν` αποκλείσει ή να δυσχεράνει την αποχώρηση του μέλους (Γιαννόπουλος Γεν.Α., άρθρο 87 αριθ. 1. Καρακατσάνης ΕρμΑΚ, άρθρο 87 περιθ. αριθ, 1. Σημαντήρας Γεν.Α., 1980, περιθ. αριθ. 499. Σπυριδάκης Γεν.Α., 1985, παρ 102 εβ`, σελ. 289/90. Απ. Γεωργιάδης Γεν.Α., 1996, περιθ. αριθ. 234).  (4482/1998 ΕΦ ΑΘ, ΝΟΜΟΣ ΚΑΙ Δ/ΝΗ/1998 (1381))

Επειδή η αποχώρηση συντελείται με μονομερή (σιωπηρή ή ρητή, τυπική ή άτυπη, ανάλογα με τις τυχόν σχετικές ρυθμίσεις του καταστατικού) δήλωση βουλήσεως, απευθυντέα προς το σωματείο, χωρίς ν` απαιτείται, για την απορροή των εννόμων συνεπειών της και αποδοχή της από το τελευταίο (Γιαννόπουλος ό.π., άρθρο 87 αριθ. 1. Τούσης Γεν.Α., σελ. 102. Καρακατσάνης ό.π., άρθρο 87, περιθ. αριθ. 2. Α. Γεωργιάδης ό.π., περιθ. αριθ. 234. Σπυριδάκης ό.π., παρ 102 εδ. β`, σελ. 290. Παπαντωνίου, Γεν.Α., 1983, παρ 35 ΙΙ σελ. 169. Σημαντήρας, ό.π., περιθ. αριθ. 499), ρήτρα δε στο καταστατικό, δια της οποίας τίθεται η αποχώρηση του μέλους υπό την έγκριση της Γενικής Συνελεύσεως ή του Διοικητικού Συμβουλίου του Σωματείου, είναι, κατά την ΑΚ 174, αυτοδικαίως άκυρη, ως αντιτιθέμενη στην - δημόσιας τάξης - διάταξη της ΑΚ 87 εδ. α` (Σπυριδάκης ό.π., σελ. 289. Βλ. επί ακυρότητας δικαιοπραξίας, λόγω παραβιάσεως κανόνα δικαίου Δημόσιας τάξης. Σημαντήρα, ό.π., περπθ. αριθ. 786. Σπυριδάκη, ό.π., παρ 221, σελ. 636/7. Παπαντωνίου, ό.π., παρ 73 ΙΙΙ α`, σελ, 425/6. Απ. Γεωργιάδη , ό.π., περιθ. αριθ. 499). ((4482/1998 ΕΦ ΑΘ, ΝΟΜΟΣ ΚΑΙ Δ/ΝΗ/1998 (1381))

Επειδή κατά ταύτα, η προσχώρηση μέλους σε σωματείο, δεν δύναται ex lege να είναι ισόβια και επομένως είναι επιτρεπτή η αποχώρησή του από το σωματείο, παρά τις, ενδεχομένως, αντίθετες ρυθμίσεις στο Καταστατικό του, (αφού αυτές θα είναι - κατά τα προεκτεθέντα - άκυρες και, συνεπώς μη παράγουσες τα ηθελημένα έννομα αποτελέσματα - ΑΚ 180).( (4482/1998 ΕΦ ΑΘ, ΝΟΜΟΣ ΚΑΙ Δ/ΝΗ/1998 (1381))

Επειδή με τα άρθρα 21 του Ν. 281/14 "περί σωματείων" και 33-39 του Β.Δ. της 15/20.5.20 "περί επαγγελματικών σωματείων" ρυθμίζεται η ίδρυση αλληλοβοηθητικών ταμείων, τα οποία αποτελούν διακεκριμένα αυτοτελή νομικά πρόσωπα σε σχέση με τη βασική συνδικαλιστική οργάνωση, τα μέλη της οποίας είναι και μέλη του αλληλοβοηθητικού σωματείου.  (1466/1999 ΑΠ,ΝΟΜΟΣ, ΔΕΝ/2000 (440), ΕΔΚΑ/2000 (32), ΕΕΡΓΔ/2000 (1100),ΕΕΝ/2001 (267))

Επειδή οι διατάξεις αυτές διατηρήθηκαν σε ισχύ και μετά την εισαγωγή του ΑΚ., σύμφωνα με το άρθρο 12 β` Εισ.Ν. Α.Κ., καταργήθηκαν κατά τη διάρκεια της δικτατορίας, επανήλθαν όμως σε ισχύ με τις διατάξεις του Ν.Δ. 42/74 "περί αποκαταστάσεως των συνδικαλιστικών ελευθεριών και ρυθμίσεως συναφών θεμάτων", ίσχυσαν υπό το καθεστώς του Ν. 330/76 "περί επαγγελματικών σωματείων κ.λπ.", κατά το άρθρο 2 αυτού, και ισχύουν ήδη υπό το καθεστώς του Ν. 1264/82 "για τον εκδημοκρατισμό του συνδικαλιστικού κινήματος κ.λπ.". Ετσι, ενόψει και της διατάξεως του άρθρου 4 του τελευταίου αυτού Ν. 1264/82, κατά την οποία σκοπός της συνδικαλιστικής οργανώσεως είναι και η ικανοποίηση των ασφαλιστικών κοινωνικών συμφερόντων των μελών της και οι συνδικαλιστικές οργανώσεις μπορούν να δημιουργούν ειδικά κεφάλαια για την εξυπηρέτηση ορισμένων εκτάκτων σκοπών αλληλεγγύης και αλληλοβοήθειας των μελών τους, τα αλληλοβοηθητικά ταμεία αποτελούν ιδιωτικούς ασφαλιστικούς οργανισμούς επικουρικής ασφαλίσεως, χωρίς να ασκούν εξουσία, και λειτουργούν ως σωματεία. (1466/1999 ΑΠ,ΝΟΜΟΣ, ΔΕΝ/2000 (440), ΕΔΚΑ/2000 (32), ΕΕΡΓΔ/2000 (1100),ΕΕΝ/2001 (267))

Επειδή επομένως έχει επ` αυτών εφαρμογή η διάταξη του άρθρου 87 εδ. α` του ΑΚ., η οποία, συμπορευόμενη με την όμοια κατά βάση διάταξη του άρθρου 37 παρ. 1 του Β.Δ της 15/20.520, (που ορίζει ότι "μέλος επαγγελματικού σωματείου, διατηρούντος Ταμείον Αλληλοβοηθητικόν αποχωρούν, έχει ακέραια τα δικαιώματα επί του Ταμείου, εφόσον έχει εισφέρει εις αυτό και συμμορφώνεται προς τας διατάξεις του Καταστατικού αυτού, το οποίον καθορίζει τα της τοιαύτης περιπτώσεως"), ορίζει ότι τα μέλη έχουν δικαίωμα να αποχωρήσουν από το σωματείο. (1466/1999 ΑΠ,ΝΟΜΟΣ, ΔΕΝ/2000 (440), ΕΔΚΑ/2000 (32), ΕΕΡΓΔ/2000 (1100),ΕΕΝ/2001 (267))

Επειδή η διάταξη αυτή είναι αναγκαστικού δικαίου και, ενόψει των διατάξεων των άρθρων 12 παρ. 1 και 5 παρ. 1 του Συντάγματος για την ελευθερία του συνεταιρίζεσθαι και την προστασία της ελεύθερης αναπτύξεως της προσωπικότητας, οι όροι αποχωρήσεως των μελών του σωματείου, που καθορίζει το καταστατικό του (κατά το άρθρο 80 αριθμ. 2 Α.Κ.), δεν μπορούν να αποκλείουν ή να δυσχεραίνουν την αποχώρηση αυτή. (1466/1999 ΑΠ,ΝΟΜΟΣ, ΔΕΝ/2000 (440), ΕΔΚΑ/2000 (32), ΕΕΡΓΔ/2000 (1100),ΕΕΝ/2001 (267))

Επειδή η υπόψη διάταξη του άρθρου 87 ΑΚ, με την οποία παρέχεται στα μέλη του σωματείου το δικαίωμα αποχώρησης, αποτελεί μέσο άμυνας αναγκαστικού δικαίου, υπό την έννοια ότι δεν είναι δυνατός με διάταξη του καταστατικού αποκλεισμός ή περιορισμός ή η δυσχέρανση της εξόδου (π.χ. με την καταβολή οφειλομένων εισφορών)  (Βασιλείου Βαθρακοκοίλη, Ερμηνεία Αστικού Κώδικος, σελ. 440, υπό 2)

Επειδή για τους όρους της αποχώρησης το καταστατικό πρέπει να περιέχει διατάξεις, οι οποίες όμως δεν μπορούν να αποκλείουν το δικαίωμα αυτό, και αν με την αποχώρηση του μέλους τα μέλη μειώνονται κάτω των δέκα, με συνέπεια τη διάλυση του σωματείου (104 παρ.2 ΑΚ), ούτε να οριοθετούν αυτό χρονικώς, ούτε να εξαρτούν την άσκησή του από τη συνδρομή ορισμένων λόγων, ούτε να περιορίζουν ή να δυσχεραίνουν την άσκησή του, ούτε να συνδέουν με την άσκησή του συνέπειες επιβαρυντικές για το μέλος που αποχωρεί (Βασιλείου Βαθρακοκοίλη, Ερμηνεία Αστικού Κώδικος, σελ. 441, υπό 5)

Επειδή εξαιρετικώς στα αλληλοβοηθητικά σωματεία, σύμφωνα με το άρθρο 37 αρ.1 βδ 15/20 Μαΐου 1920 (βλ. ΑΠ 58/63 ΕΕΔ 22/1257), το μέλος που αποχωρεί έχει τα δικαιώματά  του στο ταμείο, εφόσον εισφέρει σε αυτό και τηρεί τις διατάξεις του καταστατικού. (Βασιλείου Βαθρακοκοίλη, Ερμηνεία Αστικού Κώδικος, σελ. 441, υπό 7)

Επειδή η διάταξη είναι δημοσίας τάξης και δεν μπορεί να αποκλειστεί ή να περιοριστεί από το καταστατικό ΕΘ 409/82 Αρμ 37/301, ΕΑ 3531/77 ΝοΒ 26/69, ΕΑ 1145/70 Αρμ 24/922, ΕΑ 1139/69 ΕΕΔ 29/302, ΕΠ 40/62 ΝοΒ 11/1181, ΕΑ 3384/58 ΝοΒ 7/585, ΕΑ 1091/59 ΕΕΔ 18/961. ......έξοδος άνευ περιορισμού ΕΑ 3384/58 ΝοΒ 7/585. (Βασιλείου Βαθρακοκοίλη, Ερμηνεία Αστικού Κώδικος, σελ. 442, υπό 13)

Επειδή θεωρούνται ανεπίτρεπτες και συνεπώς άκυρες ρυθμίσεις του καταστατικού που παρεμποδίζουν σημαντικά την αποχώρηση (βλ. ΕΦ.ΑΘΗΝΩΝ 1134/1969 ΕεργΔ 29, 302 κατά την οποία με το καταστατικό δεν μπορούν να τεθούν όροι που περιορίζουν «επί τω χείρω» το προς αποχώρηση δικαίωμα, ενώ επιτρέπονται οι όροι που ευνοούν τη θέση των αποχωρούντων). (ΑΘΑΝ. Γ. ΚΡΗΤΙΚΟΥ, ΔΙΚΑΙΟ  ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ ΚΑΙ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΩΝ ΟΡΓΑΝΩΣΕΩΝ, ΑΘΗΝΑ,1984, ΣΕΛ. 184-185.) Αυτό μπορεί να συμβεί στις ενδεικτικά και μόνο αναφερόμενες παρακάτω περιπτώσεις:

Όταν επιβάλλεται η δικαιολόγηση της αποχωρήσεως, η εξάρτηση του κύρους της δηλώσεως αποχωρήσεως από προηγούμενη καταβολή στο σωματείο των καθυστερούμενων συνδρομών ή άλλων οφειλών στο σωματείο, η εξάρτηση της αποχωρήσεως από προηγούμενη καταβολή στο σωματείο χρηματικού ποσού, η εξάρτηση της αποχωρήσεως από την έγκριση οργάνου του σωματείου, η απαγόρευση της αποχωρήσεως για ορισμένο διάστημα μετά τη απόκτηση της ιδιότητας του μέλους, η ρύθμιση του καταστατικού ότι το μέλος που αποχωρεί αναγράφεται σε «ειδικό κατάλογο» και για τυχόν επανεγγραφή του στο μέλλον επιβάλλονται επαχθείς όροι, ο αποκλεισμός του δικαιώματος αποχωρήσεως στην περίπτωση που εναντίον του μέλους κινήθηκε η διαδικασία της αποβολής, η απώλεια πλεονεκτημάτων που έχει το μέλος απέναντι στο σωματείο π.χ. η υποχρέωση για άμεση εξόφληση δανείου που τυχόν έλαβε το μέλος από αυτό σε περίπτωση αποχωρήσεως, η επιβολή στο μέλος που αποχωρεί δυσμενών μέτρων από το σωματείο σε περίπτωση αποχωρήσεως, η αποστέρηση δικαιωμάτων.....  (ΑΘΑΝ. Γ. ΚΡΗΤΙΚΟΥ, ΔΙΚΑΙΟ  ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ ΚΑΙ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΩΝ ΟΡΓΑΝΩΣΕΩΝ, ΑΘΗΝΑ,1984, ΣΕΛ. 184-185.)

Επειδή ειδικά όσο αφορά τα αλληλοβοηθητικά ταμεία οι παραπάνω διατάξεις (90 ΑΚ και 106 ΑΚ) έχουν περιορισμένο πεδίο εφαρμογής. Ειδικά ως προς το θέμα της επιστροφής στο μέλος που αποχωρεί από το ταμείο των εισφορών που μέχρι την αποχώρησή του κατέβαλε πρέπει να παρατηρηθεί ότι αυτές καταβάλλονται από το μέλος για ορισμένο σκοπό. Ο σκοπός αυτός συνίσταται στη ασφαλιστική κάλυψη του μέλους (ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, χορήγηση ειδικών βοηθημάτων, χορήγηση ορισμένου ποσού εφάπαξ κλπ). Σε πολλές περιπτώσεις ενδεχομένως να παρασχέθηκαν στο μέλος τέτοιες παροχές μέχρις ορισμένου βαθμού. Με τον τρόπο αυτό οι εισφορές του μέλους βρήκαν κάποια ανταπόκριση. Εκείνο όμως που έχει τη μεγαλύτερη σημασία για το μέλος είναι η απόληψη ορισμένης συντάξεως και «εφάπαξ» παροχής όταν πληρωθούν οι προυποθέσεις του κανονισμού. Δεν θα ήταν σωστό με την αποχώρηση του μέλους να χάνονται οι εισφορές του. Με διάταξη του κανονισμού επιτρέπεται και συνηθίζεται στην πράξη η άτοκη απόδοση των εισφορών στο μέλος που αποχωρεί. Μια τέτοια ρύθμιση του καταστατικού ή κανονισμού του ταμείου δεν θεωρείται ότι αντίκειται στο αληθινό πνεύμα της διατάξεως του ΑΚ 90 και 106. Ο νομοθέτης στις διατάξεις αυτές έχει υπόψη τα συνηθισμένα σωματεία. Αλλά η φύση και ο σκοπός των αλληλοβοηθητικών ταμείων που αποτελούν ιδιωτικούς ασφαλιστικούς οργανισμούς δεν αντίκειται σε μια τέτοια ρύθμιση του Κανονισμού ούτε μετατρέπουν το ταμείο σε κερδοσκοπικό σωματείο. Το μέλος που αποχωρεί ανακτά τις ίδιες του εισφορές που κατέβαλε. Δεν θα ήταν ορθό οι εισφορές αυτές να ωφελήσουν τελικά τα υπόλοιπα μέλη του σωματείου που εξακολουθούν να διατηρούν την ιδιότητά τους. (ΑΘΑΝ. Γ. ΚΡΗΤΙΚΟΥ, ΔΙΚΑΙΟ  ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ ΚΑΙ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΩΝ ΟΡΓΑΝΩΣΕΩΝ, ΑΘΗΝΑ,1984, παρ. 35, Αλληλοβοηθητικά σωματεία ή ταμεία, ΣΕΛ. 548-549.)

Επειδή το καταστατικό του αλληλοβοηθητικού ταμείου επιτρέπεται να ορίζει ότι σε περίπτωση αποχωρήσεως μέλους του θα του αποδίδονται οι εισφορές του. Μια τέτοια ρύθμιση του καταστατικού των εν λόγω ταμείων είναι νόμιμη, παρά την, κατ’ αρχήν, αντίθετη πρόβλεψη των διατάξεων των άρθρων 90 και 106 ΑΚ. Και τούτο, διότι οι ρυθμίσεις των αμέσως ανωτέρω άρθρων έχουν υπόψη τους τα κοινά αστικά σωματεία και όχι τα ταμεία αλληλοβοηθείας, ο σκοπός των οποίων, όπως προεκτέθηκε, συνίσταται στην εκπλήρωση έργου ιδιωτικού οργανισμού προαιρετικής κοινωνικής ασφάλισης, η υλοποίησης του οποίου προυποθέτει χορήγηση παροχών στα μέλη τους, χωρίς τούτο να τα μετατρέπει (τα ως άνω ταμεία) σε κερδοσκοπικά σωματεία, πέραν της άδικης και άνισης μεταχείρισης την οποία θα υφίσταντο άλλως τα αποχωρούντα μέλη, προς ανεπίτρεπτο όφελος των παραμενόντων μελών, τα οποία θα εκαρπούντο τις εισφορές των πρώτων. Γι’ αυτό, η απόδοση των εισφορών στα αποχωρούντα μέλη προβλέπεται ρητώς και από τη διάταξη του άρθρου 37 του β.δ. της 15/20.5.1920. (ΣΤΥΛΙΑΝΟΣ Γ. ΒΛΑΣΤΟΣ, ΔΙΚΑΙΟ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ, ΣΥΝΔΙΚΑΛΣΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΩΝ ΟΡΓΑΝΩΣΕΩΝ, ΑΘΗΝΑ 2007, Π.Ν. ΣΑΚΚΟΥΛΑΣ, ΑΛΛΗΛΟΒΟΗΘΗΤΙΚΑ ΣΩΜΑΤΕΙΑ  Ή ΤΑΜΕΙΑ ΣΕΛ.84, ίδετε και ΕΙΡ. ΧΑΝΙΩΝ 620/2013 δημοσιευμένη στη ΝΟΜΟΣ)

Επειδή το μέλος που αποχωρεί ανακτά τις ίδιες του εισφορές που κατέβαλε. Δεν θα ήταν ορθό οι εισφορές αυτές να ωφελήσουν τελικά τα υπόλοιπα μέλη του σωματείου που εξακολουθούν να διατηρούν την ιδιότητά τους. (ΑΘΑΝ. Γ. ΚΡΗΤΙΚΟΥ, ΔΙΚΑΙΟ  ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ ΚΑΙ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΩΝ ΟΡΓΑΝΩΣΕΩΝ, ΑΘΗΝΑ,1984, παρ. 35, Αλληλοβοηθητικά σωματεία ή ταμεία, ΣΕΛ. 548-549.)

Επειδή το καταστατικό του αλληλοβοηθητικού ταμείου επιτρέπεται να ορίζει ότι σε περίπτωση αποχωρήσεως μέλους του θα του αποδίδονται οι εισφορές του. Μια τέτοια ρύθμιση του καταστατικού των εν λόγω ταμείων είναι νόμιμη, παρά την, κατ’ αρχήν, αντίθετη πρόβλεψη των διατάξεων των άρθρων 90 και 106 ΑΚ. Και τούτο, διότι οι ρυθμίσεις των αμέσως ανωτέρω άρθρων έχουν υπόψη τους τα κοινά αστικά σωματεία και όχι τα ταμεία αλληλοβοηθείας, ο σκοπός των οποίων, όπως προεκτέθηκε, συνίσταται στην εκπλήρωση έργου ιδιωτικού οργανισμού προαιρετικής κοινωνικής ασφάλισης, η υλοποίηση του οποίου προυποθέτει χορήγηση παροχών στα μέλη τους, χωρίς τούτο να τα μετατρέπει (τα ως άνω ταμεία) σε κερδοσκοπικά σωματεία, πέραν της άδικης και άνισης μεταχείρισης την οποία θα υφίσταντο άλλως τα αποχωρούντα μέλη, προς ανεπίτρεπτο όφελος των παραμενόντων μελών, τα οποία θα εκαρπούντο τις εισφορές των πρώτων. Γι’ αυτό, η απόδοση των εισφορών στα αποχωρούντα μέλη προβλέπεται ρητώς και από τη διάταξη του άρθρου 37 του β.δ. της 15/20.5.1920. (ΣΤΥΛΙΑΝΟΣ Γ. ΒΛΑΣΤΟΣ, ΔΙΚΑΙΟ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ, ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΩΝ ΟΡΓΑΝΩΣΕΩΝ, ΑΘΗΝΑ 2007, Π.Ν. ΣΑΚΚΟΥΛΑΣ, ΑΛΛΗΛΟΒΟΗΘΗΤΙΚΑ ΣΩΜΑΤΕΙΑ  Ή ΤΑΜΕΙΑ ΣΕΛ.84, ίδετε και ΕΙΡ. ΧΑΝΙΩΝ 620/2013 δημοσιευμένη στη ΝΟΜΟΣ)

Επειδή περαιτέρω, με τη διάταξη του άρθρου 281 ΑΚ θεσπίζεται η απαγόρευση καταχρηστικής άσκησης ενός δικαιώματος ή χρήσης ενός θεσμού (της συμβατικής ελευθερίας). Εξάλλου, με την επίκληση και εφαρμογή της διάταξης του άρθρου 288 ΑΚ, είναι εφικτή η παρέκκλιση από την αρχική ρύθμιση της συμβατικής σχέσης και η αναπροσαρμογή των καταχρηστικών (επαχθών) συμβατικών όρων προς άμβλυνση της συναλλακτικής ανισότητας μεταξύ των μερών (διορθωτική αποστολή της διάταξης του άρθρου 288 ΑΚ) (AD HOC Ειρηνοδικείου Χανίων 620/2013, Α΄ Δημοσίευση ΝΟΜΟΣ).

Επειδή ο δικαστής, με διαπλαστική παρέμβασή του, οφείλει με βάση τη διάταξη του άρθρου 288 ΑΚ να υπεισέλθει στην ενοχική σχέση και εφόσον το επιβάλλουν η καλή πίστη και τα συναλλακτικά ήθη να παρεκκλίνει από την αρχική ρύθμισή της, επαναπροσδιορίζοντάς την προς την κατεύθυνση της ισόνομης και ισόρροπης ανακατανομής δικαιωμάτων και υποχρεώσεων μεταξύ των συμβαλλομένων (Μ. Σταθόπουλος, Γενικό Ενοχικό Δίκαιο, έκδ. 1998, σελ. 91, ΕφΑθ 4788/2008, ΑΡΜ 2009/1204, ΕΕΜΠΔ 2009/835). Εν όψει των παραπάνω και λαμβανομένου υπόψη ότι το καταστατικό οποιουδήποτε σωματείου, όπως προκύπτει από τα άρθρα 78, 79, 80 και 361 ΑΚ, αποτελεί δικαιοπραξία και δεν θέτει κανόνες ουσιαστικού δικαίου (ΑΠ 813/2011, Α’ Δημοσίευση ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ), συνάγεται το συμπέρασμα ότι η διορθωτική λειτουργία της διάταξης του άρθρου 288 ΑΚ χωρεί και σε περιπτώσεις καταχρηστικών όρων καταστατικού σωματείου. (AD HOC Ειρηνοδικείου Χανίων 620/2013, Α΄ Δημοσίευση ΝΟΜΟΣ)

Επειδή το καταστατικό του εναγομένου διαλαμβάνει στο άρθρο 13 αυτού το εξής εξόχως και προδήλως καταχρηστικό ακόμα και για κάποιον που δεν έχει την παραμικρή επαφή με τη νομική επιστήμη:

«Άρθρο 13 Αποτελέσματα αποχώρησης και αποβολής

1.Τα μέλη που αποχωρούν από το ΛΕΔΕ ή απόλλυνται την ιδιότητά τους ή αποβάλλονται από το ΛΕΔΕ και διαγράφονται από αυτόν, δεν έχουν κανένα δικαίωμα στην περιουσία του ΛΕΔΕ, ούτε και δικαιούνται να ζητήσουν την επιστροφή των συνδρομών ή των άλλων πόρων που κατέβαλλαν στο ΛΕΔΕ………..»

2. Όλα τα μέλη δηλώνουν ότι με την εγγραφή τους στο ΛΕΔΕ παραιτούνται οποιουδήποτε τυχόν δικαιώματός τους για επιστροφή των συνδρομών που έχουν καταβάλλει στο ΛΕΔΕ μέχρι την αποχώρησή τους ή αποβολής ή απώλειας ιδιότητας του μέλους του ΛΕΔΕ, έστω και αν αυτό στηρίζεται στις διατάξεις του αδικαιολογήτου πλουτισμού.»

Επειδή η εκτεθείσα ανωτέρω ρύθμιση του άρθρου 13 του καταστατικού του εναγομένου, υπερβαίνει προφανώς τα όρια της καλής πίστης και των χρηστών ηθών και αποβαίνει καταχρηστική και άρα παράνομη, καθώς εισάγει αυθαίρετη και αδικαιολόγητη διάκριση μεταξύ των αποχωρούντων μελών, όπως εγώ, και των παραμενόντων μελών του εναγομένου, σε βάρος των πρώτων και εμού και επ’ ωφελεία των τελευταίων, καθώς τα παραμένοντα μέλη στον εναγόμενο ωφελούνται ανεπίτρεπτα, καρπωνόμενα τις εισφορές-συνδρομές των μελών που αποχωρούν από το εναγόμενο (όπως εγώ) χωρίς να τους επιστρέφονται (στα αποχωρούντα μέλη όπως εγώ) οι εισφορές-συνδρομές αυτές και προφανώς αυτό συνιστά άδικη και άνιση μεταχείριση την οποία υφίστανται τα αποχωρούντα μέλη, διάκριση για την οποία έχει ήδη εκφραστεί αδιαστίκτως η θεωρία και η νομολογία (ίδετε ΑΘΑΝ. Γ. ΚΡΗΤΙΚΟΥ, ΔΙΚΑΙΟ  ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ ΚΑΙ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΩΝ ΟΡΓΑΝΩΣΕΩΝ, ΑΘΗΝΑ,1984, παρ. 35, Αλληλοβοηθητικά σωματεία ή ταμεία, ΣΕΛ. 548-549, και ΣΤΥΛΙΑΝΟΣ Γ. ΒΛΑΣΤΟΣ, ΔΙΚΑΙΟ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ, ΣΥΝΔΙΚΑΛΣΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΩΝ ΟΡΓΑΝΩΣΕΩΝ, ΑΘΗΝΑ 2007, Π.Ν. ΣΑΚΚΟΥΛΑΣ, ΑΛΛΗΛΟΒΟΗΘΗΤΙΚΑ ΣΩΜΑΤΕΙΑ  Ή ΤΑΜΕΙΑ ΣΕΛ.84, ίδετε και ΕΙΡ. ΧΑΝΙΩΝ 620/2013 δημοσιευμένη στη ΝΟΜΟΣ).

Επειδή η ανωτέρω πρόβλεψη του καταστατικού του εναγομένου είναι μη ανεκτή κατά την καλή πίστη και τα χρηστά ήθη και καταχρηστική και απαγορευμένη για τους επιπλέον λόγους ότι αφενός μεν δυσχεραίνει απόλυτα παράνομα την αποχώρησή μου από τον εναγόμενο και παρεμποδίζει σημαντικά, περιορίζοντας «επί τω χείρω», το προς αποχώρηση δικαίωμά μου στο μέτρο που θα παρέμενα αναγκαστικά μέλος σε αυτόν για να μην απωλέσω το ποσό των 3.403,00 ΕΥΡΩ που έχω καταβάλει ως εισφορές-συνδρομές ακόμα και αν δεν έχω τη δυνατότητα να πληρώνω πλέον εισφορές-συνδρομές σε αυτόν παραμένοντας μέλος, αφετέρου δε στο μέτρο που συνδέει την άσκηση του δικαιώματός μου αποχώρησής από τον εναγόμενο με τη απόλυτα παράνομη δυσμενή-επιβαρυντική συνέπεια της απώλειας του ποσού των 3.403,00 ΕΥΡΩ, το οποίο έχω καταβάλλει σε αυτόν ως εισφορές-συνδρομές.

Επειδή περαιτέρω με τα δεδομένα που ίσχυαν κατά το χρόνο της αποχωρήσεώς μου από τον εναγόμενο έπρεπε προκειμένου να λάβω το εφάπαξ ποσό των 16.000,00 ΕΥΡΩ που χορηγούσε τότε ο εναγόμενος να πληρώσω ως κεφάλαιο σε αυτόν ποσό μεγαλύτερο από το ποσό του εφάπαξ των 16.000,00 που ο εναγόμενος θα μου χορηγούσε όταν θα συμπλήρωνα σε αυτόν 35 χρόνια συμμετοχής, πλέον και άλλων προϋποθέσεων (συνταξιοδότηση και από κύριο φορέα ασφάλισης κλπ).

Επειδή περαιτέρω με τα δεδομένα που ισχύουν κατά το χρόνο συντάξεως της παρούσας αγωγής πρέπει προκειμένου να λάβω το εφάπαξ ποσό των 10.000,00 ΕΥΡΩ που χορηγεί κατά το χρόνο συντάξεως της παρούσας αγωγής ο εναγόμενος να πληρώσω ως κεφάλαιο σε αυτόν ποσό μεγαλύτερο από το ποσό του εφάπαξ των 10.000,00 ΕΥΡΩ που ο εναγόμενος θα μου χορηγούσε όταν θα συμπλήρωνα σε αυτόν τα απαιτούμενα 23 πλέον (σήμερα) χρόνια συμμετοχής, πλέον και άλλων προϋποθέσεων (συμπλήρωση 67^ου έτους ηλικίας, συνταξιοδότηση και από κύριο φορέα ασφάλισης, κλπ).

ΔΗΛΑΔΗ με απλά λόγια κατέληγε και καταλήγει το πράγμα στο εξής άτοπο: Αν αποχωρούσα από τον εναγόμενο, όπως και έπραξα, έχανα βάσει του απόλυτα καταχρηστικού όρου του άρθρου 13 του καταστατικού του εναγομένου το ποσό των 3.403,00 ΕΥΡΩ που είχα καταβάλει στον εναγόμενο ως εισφορές-συνδρομές, εάν δε παρέμενα σε αυτόν ήμουν αναγκασμένος να καταβάλω ως κεφάλαιο (εισφορές-συνδρομές), από χρήματα που δεν έχω, ποσό μεγαλύτερο από αυτό που εν τέλει θα ελάμβανα ως εφάπαξ από το εναγόμενο είτε με το καθεστώς που ίσχυε κατά το χρόνο της αποχωρήσεώς μου από τον εναγόμενο [(για εφάπαξ ποσό 16.000,00 ΕΥΡΩ έπρεπε να καταβληθεί ως κεφάλαιο (εισφορές-συνδρομές) σε αυτόν ποσό μεγαλύτερο από το ποσό του εφάπαξ των 16.000,00 που ο εναγόμενος θα μου χορηγούσε όταν θα συμπλήρωνα σε αυτόν 35 χρόνια συμμετοχής, πλέον και άλλων προϋποθέσεων)] είτε με το καθεστώς που ισχύει κατά το χρόνο συντάξεως της παρούσας (για εφάπαξ ποσό 10.000,00 ΕΥΡΩ έπρεπε να καταβληθεί ως κεφάλαιο (εισφορές-συνδρομές) σε αυτόν ποσό μεγαλύτερο από το ποσό του εφάπαξ των 10.000,00 ΕΥΡΩ που ο εναγόμενος θα μου χορηγούσε όταν θα συμπλήρωνα σε αυτόν τα απαιτούμενα 23 πλέον (σήμερα) χρόνια συμμετοχής, πλέον και άλλων προϋποθέσεων).

Επειδή ο εναγόμενος αναγνωρίζει και ο ίδιος εμμέσως πλην σαφώς την καταχρηστικότητα του άρθρου 13 του καταστατικού του, καθώς προσπαθεί άκομψα και πάλι καταχρηστικά να καλύψει και την δυνατότητα που έχει ο καθένας να αξιώσει νομίμως τα χρήματα που έχει καταβάλλει σε αυτόν ως εισφορές με τη νομική βάση του αδικαιολογήτου πλουτισμού, διατυπώνοντας ο εναγόμενος στο άρθρο 13 τον επίσης καταχρηστικό όρο ότι τα μέλη του παραιτούνται του δικαιώματος αναζήτησης των εισφορών που έχουν καταβάλλει ακόμα και αν αυτό (το δικαίωμα) στηρίζεται στις διατάξεις του αδικαιολογήτου πλουτισμού.

Επειδή με τον καταχρηστικό αυτό όρο ο εναγόμενος συνομολογεί εμμέσως ότι ακόμα και αν αυτός πλουτίσει αδικαιολόγητα σε βάρος μέλους του, όπως συμβαίνει εν προκειμένω, στερεί κακόπιστα και καταχρηστικά από το μέλος του που έδωσε τα χρήματα, το δικαίωμα να τα αναζητήσει με τις διατάξεις του αδικαιολογήτου πλουτισμού. Ουσιαστικά δηλαδή αναγνωρίζει ότι «φοβάται» λογικά, νομικά και ουσιαστικά την περίπτωση που κάποιο μέλος του θα αναζητήσει τα χρήματά του, μεταξύ άλλων, και με τη νομική αυτή βάση και προσπαθεί ανεπιτυχώς να καλύψει τα νώτα του και για την περίπτωση αυτή, με τον τρόπο αυτό όμως συνομολογεί ο ίδιος την απόλυτη καταχρηστικότητα ολοκλήρου του άρθρου 13 του καταστατικού του, και όχι μόνο.  

Επειδή περαιτέρω, με τη διάταξη του άρθρου 281 ΑΚ θεσπίζεται η απαγόρευση καταχρηστικής άσκησης ενός δικαιώματος ή χρήσης ενός θεσμού (της συμβατικής ελευθερίας).

Επειδή εξάλλου, με την επίκληση και εφαρμογή της διάταξης του άρθρου 288 ΑΚ, είναι εφικτή η παρέκκλιση από την αρχική ρύθμιση της συμβατικής σχέσης και η αναπροσαρμογή των καταχρηστικών (επαχθών) συμβατικών όρων του άρθρου 13 του καταστατικού του εναγομένου προς άμβλυνση της συναλλακτικής ανισότητας μεταξύ εμού ως αποχωρήσαντος μέλους και του εναγομένου (διορθωτική αποστολή της διάταξης του άρθρου 288 ΑΚ) (AD HOC Ειρηνοδικείου Χανίων 620/2013, Α΄ Δημοσίευση ΝΟΜΟΣ).

Επειδή ο δικαστής, με διαπλαστική παρέμβασή του, οφείλει με βάση τη διάταξη του άρθρου 288 ΑΚ να υπεισέλθει στην ενοχική σχέση και εφόσον το επιβάλλουν η καλή πίστη και τα συναλλακτικά ήθη να παρεκκλίνει από την αρχική ρύθμισή της, επαναπροσδιορίζοντάς την προς την κατεύθυνση της ισόνομης και ισόρροπης ανακατανομής δικαιωμάτων και υποχρεώσεων μεταξύ των συμβαλλομένων (Μ. Σταθόπουλος, Γενικό Ενοχικό Δίκαιο, έκδ. 1998, σελ. 91, ΕφΑθ 4788/2008, ΑΡΜ 2009/1204, ΕΕΜΠΔ 2009/835). Εν όψει των παραπάνω και λαμβανομένου υπόψη ότι το καταστατικό οποιουδήποτε σωματείου, όπως προκύπτει από τα άρθρα 78, 79, 80 και 361 ΑΚ, αποτελεί δικαιοπραξία και δεν θέτει κανόνες ουσιαστικού δικαίου (ΑΠ 813/2011, Α’ Δημοσίευση ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ), συνάγεται το συμπέρασμα ότι η διορθωτική λειτουργία της διάταξης του άρθρου 288 ΑΚ χωρεί και στην ένδικη περίπτωση των καταχρηστικών όρων του άρθρου 13 του καταστατικού του εναγομένου, εις τρόπον ώστε να μου καταβληθεί το ποσό των 3.403,00 ΕΥΡΩ που έχω καταβάλει στον εναγόμενο ως εισφορές-συνδρομές  (AD HOC Ειρηνοδικείου Χανίων 620/2013, Α΄ Δημοσίευση ΝΟΜΟΣ)

Επειδή από τον εναγόμενο δεν έχω λάβει καμία παροχή οιασδήποτε φύσεως.

Επειδή ο εναγόμενος μην επιστρέφοντας σε εμένα το σύνολο του ποσού των 3.403,00 ΕΥΡΩ που έχω καταβάλει σε αυτό ως εισφορές-συνδρομές διακρίνει αυθαίρετα και αδικαιολόγητα τα αποχωρούντα μέλη, όπως εγώ, και τα παραμένοντα μέλη, σε βάρος των πρώτων και εμού και επ’ ωφελεία των τελευταίων, καθώς τα παραμένοντα μέλη στον εναγόμενο ωφελούνται ανεπίτρεπτα, καρπωνόμενα τις εισφορές-συνδρομές των μελών που αποχωρούν από το εναγόμενο (όπως εγώ) χωρίς να τους επιστρέφονται (στα αποχωρούντα μέλη όπως εγώ) οι εισφορές-συνδρομές αυτές και προφανώς αυτό συνιστά άδικη και άνιση μεταχείριση την οποία υφίστανται τα αποχωρούντα μέλη, διάκριση για την οποία έχει ήδη εκφραστεί αδιαστίκτως η θεωρία και η νομολογία, κατά τα ανωτέρω ενδελεχώς αναπτυσσόμενα, διάκριση που συνιστά ΒΑΡΒΑΡΗ ΠΑΡΑΒΙΑΣΗ της Συνταγματικά κατοχυρωμένης ισότητας των πολιτών, αφού δημιουργεί ανεπίτρεπτη διαφοροποίηση σε βάρος εμού και των άλλων αποχωρούντων μελών επ’ ωφελεία των μελών που παραμένουν στον εναγόμενο, και κατά συνέπεια ο εναγόμενος αδικοπρακτεί ζημιώνοντας εμένα και τα υπόλοιπα αποχωρήσαντα μέλη, κατά το ποσό το οποίο έχουμε καταβάλει σε αυτόν ως εισφορές-συνδρομές, παράνομα και υπαίτια.

Συνακόλουθα ο εναγόμενος πρέπει να υποχρεωθεί από το Δικαστήριό σας να μου καταβάλει το ποσό των 3.403,00 ΕΥΡΩ που έχω καταβάλει σε αυτό ως εισφορές-συνδρομές σύμφωνα και με τις περί αδικοπραξιών διατάξεις του ΑΚ.

Επειδή η εκφρασθείσα στο άρθρο 13 του καταστατικού του εναγομένου «λογική» (περί παραλογικής πρόκειται ουσιαστικά), αποτελεί «μοναδικό πανελληνίως μνημείο αντιδεοντολογίας» για τα δεδομένα όλων των Δικηγορικών Συλλόγων της Επικράτειας, του Δικηγορικού ΛΕΙΤΟΥΡΓΗΜΑΤΟΣ και όχι μόνο, πράγμα το οποίο καθιστά τη «λογική» αυτή του εναγομένου απόλυτα καταχρηστική, παράνομη και αντισυνταγματική και ως εκ τούτου αντίθετη με κάθε έννοια ορθής απονομής του δικαίου, για την οποία όλοι εμείς οι φορείς της Δικαιοσύνης, κοπτόμαστε και αγωνιζόμαστε.    

Όλως ενδεικτικώς ας σημειωθεί ότι το άρθρο 31 του καταστατικού του ΤΑΔΙΘ (Ταμείο Αλληλοβοηθείας Δικηγόρων Θεσσαλονίκης) προέβλεπε την έντοκη επιστροφή των ετήσιων ασφαλιστικών εισφορών των καταβληθέντων κατά την διάρκεια της ασφάλισης στα μέλη που για οποιοδήποτε λόγο αποχωρούν από το Ταμείο. Σημειωτέον ότι το ΤΑΔΙΘ έχει ήδη ικανοποιήσει ΠΛΗΡΩΣ πολλά τέτοια αιτήματα πρώην μελών του.

Επειδή συνακόλουθα των ανωτέρω πρέπει το Δικαστήριό σας να αναγνωρίσει την ακυρότητα του άρθρου 13 του καταστατικού του εναγομένου ως καταχρηστικό και ως αντιτιθέμενο στην καλή πίστη και τα χρηστά ήθη κατά τα ειδικότερα στην παρούσα ενδελεχώς διαλαμβανόμενα και με διαπλαστική παρέμβασή του, οφείλει με βάση τη διάταξη του άρθρου 288 ΑΚ να υπεισέλθει στην ενοχική σχέση όπως επιβάλλουν η καλή πίστη και τα συναλλακτικά ήθη να παρεκκλίνει από την αρχική ρύθμισή της, επαναπροσδιορίζοντάς την προς την κατεύθυνση της ισόνομης και ισόρροπης ανακατανομής δικαιωμάτων και υποχρεώσεων μεταξύ εμού και του εναγομένου ως συμβαλλομένων, εις τρόπον ώστε να μου καταβληθεί το ποσό των 3.403,00 ΕΥΡΩ, το οποίο έχω καταβάλλει ως εισφορές-συνδρομές στον εναγόμενο.

Επειδή ο εναγόμενος έχει την αυτή, έναντι μου, υποχρέωση και κατά τις περί καταχρήσεως δικαιώματος διατάξεις, αφού ούτως ή άλλως έχοντας στα χέρια του το ποσό των 3.403,00 ΕΥΡΩ που του κατέβαλα, αρνείται να μου το επιστρέψει, προβάλλοντας σαφώς αβάσιμους και απολύτως καταχρηστικούς ισχυρισμούς και παρακρατώντας στα χέρια του ακόμα και σήμερα το ποσό αυτό.

Επειδή εν τέλει, εν πάση περιπτώσει και επικουρικά ο εναγόμενος έχει την αυτή υποχρέωση, έναντι μου και κατά τις περί αδικαιολογήτου πλουτισμού διατάξεις, αφού μη αποδίδοντας μου, κατ’ ορθή και δίκαιη απονομή δικαίου, το ποσό των 3.403,00 ΕΥΡΩ και παρακρατώντας τα χρήματα μου αυτά, αδικαιολόγητα κατέστη πλουσιότερος σε βάρος μου και σε βάρος της περιουσίας μου, η δε ωφέλεια του αυτή παραμένει φυσικά ακόμα και σήμερα στα χέρια του.     

          Επειδή ως εκ τούτου δικαιούμαι να λάβω από τον εναγόμενο το συνολικό ποσό των 3.403,00 ΕΥΡΩ το οποίο έχω καταβάλλει σε αυτόν ως εισφορές-συνδρομές για το χρονικό διάστημα που υπήρξα μέλος του λόγω της αποχωρήσεώς μου από αυτό όταν σταμάτησα να καταβάλλω τις εισφορές μου.

         Επειδή ο εναγόμενος, αν και υπόχρεος, αρνείται να μου καταβάλει το ποσό των τριών χιλιάδων τετρακοσίων τριών ΕΥΡΩ (3.403,00 ΕΥΡΩ).   

         Επειδή ως εκ τούτου θα πρέπει να υποχρεωθεί με απόφαση του Δικαστηρίου Σας, προσωρινά εκτελεστή, λόγω της αυτονόητης βλάβης την οποία ήδη έχω υποστεί, αλλά και συνεχίζω να υφίσταμαι, από την έναντι μου άδικη συμπεριφορά του εναγομένου, επιδεινούμενη και εκ των συνθηκών της υφιστάμενης οικονομικής κρίσης, να μου καταβάλει το ποσό των 3.403,00 ΕΥΡΩ, με το νόμιμο τόκο τους από την επομένη της ημερομηνίας κατά την οποία το αιτήθηκα με την τηλεομοιοτυπία και το μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου που του απέστειλα, δηλαδή από την 30-01-2014, άλλως από την επομένη της επιδόσεως της παρούσας μέχρι τη πλήρη εξόφλησή μου.

Επειδή το καταστατικό οποιουδήποτε σωματείου, όπως προκύπτει από τα άρθρα 78, 79, 80 και 361 ΑΚ, αποτελεί δικαιοπραξία  (ΑΠ 548/2012, Α΄ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΝΟΜΟΣ, ΧΡΙΔ 2012/655, ΑΠ 813/2011, Α’ Δημοσίευση ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ, 620/2013 ΕΙΡ ΧΑΝΙΩΝ, Α` ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΝΟΜΟΣ).

Επειδή συνακόλουθα το δικαστήριό σας είναι καθ’ ύλην (14 ΚΠολΔ) και κατά τόπον αρμόδιο για την εκδίκαση της παρούσας αγωγής μου (33 ΚΠολΔ, 321 ΑΚ).    

Επειδή η παρούσα αγωγή είναι νόμιμη, βάσιμη, αληθινή και αποδεικνυόμενη.

      

                        ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ

            Και όσους θα προσθέσω κατά τη συζήτηση και με τη ρητή και κατηγορηματική επιφύλαξη παντός νομίμου δικαιώματός μου.

                                          ΖΗΤΩ

Να γίνει δεκτή η αγωγή μου.

Να αναγνωριστεί από το Δικαστήριό σας η ακυρότητα του άρθρου 13 του καταστατικού του εναγομένου κατά τα ενδελεχώς στην παρούσα διαλαμβανόμενα.

Να υποχρεωθεί ο εναγόμενος να μου καταβάλει για τους λόγους που αναφέρονται στο ιστορικό της παρούσας κατά τα ειδικότερα και ενδελεχώς στην αγωγή μου διαλαμβανόμενα και με απόφαση του Δικαστηρίου Σας προσωρινά εκτελεστή το ποσό των τριών χιλιάδων τετρακοσίων τριών ΕΥΡΩ (3.403,00 ΕΥΡΩ), με το νόμιμο τόκο τους από την επομένη της ημερομηνίας κατά την οποία το αιτήθηκα με την τηλεομοιοτυπία και το μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου που του απέστειλα, δηλαδή από την 30-01-2014, άλλως από την επομένη της επιδόσεως της παρούσας και μέχρι την πλήρη και ολοσχερή εξόφλησή μου.

Να καταδικαστεί ο εναγόμενος στην καταβολή της δικαστικής μου δαπάνης και της αμοιβής εμού ως δικηγόρου.

                                                                  

                                                                                                            Αίγιο, 16-12-2015      

                                                                                                       Ο Ενάγων  Δικηγόρος

Η ιστορία της Ντέλλα κ του Τζίμη

....Ένα παρόμοιο πρωινό πέρα απ’ τον Ατλαντικό, στο Σικάγο της Πολιτείας του Ιλλινόις, στο γύρισμα του περασμένου αιώνα, η Ντέλλα, νιόπαντρη κοπέλα στα εικοσιδύο ξύπνησε και σηκώθηκε για να ζεστάνει το γάλα. Ο Τζίμη, το παλικάρι που παντρεύτηκε πριν πέντε μήνες, τώρα σύζυγός της, έπρεπε να βάλλει κάτιτίς στο στομάχι του πριν φύγει για τη
δουλειά. Τον λάτρευε. Ήταν ψηλός, αδύνατος, τα μαλλιά του μαύρα και το πρόσωπό του τόσο αρρενωπό. Κι΄ήτανε τόσο τρυφερός μαζί της. Το μυαλό της Della πήγε στο κουδούνι της εξώπορτας, εκεί όπου η μικρή ταμπελίτσα δίπλα από το κουδούνι του διαμερίσματός τους στον έκτο όροφο της πολυκατοικίας που νοικιάζανε το μικρό τους διαμέρισμα. Η ταμπελίτσα έγραφε: Mr. and Mrs. James Taylor. Αυτή η μικρολεπτομέρεια, η τόσο ασήμαντη, όσο κι΄αν φαίνεται παράξενο έκανε τη Ντέλλα να νοιώθει ευτυχισμένη. Αναστέναξε. Ο Τζίμη ήρθε κοντά της και την πήρε στην αγκαλιά του. Με τα μακριά και λεπτά του δάχτυλα άρχισε να της χαϊδεύει τα μαλλιά. Τα μαλλιά της Ντέλλα, αξίζει να ειπωθεί, ήτανε μακριά μέχρι τη μέση της. Σπάνιο χρώμα, ρούσο, ποιότητα τρίχας εξαίρετη, λεία, δίχως ψαλίδες (split ends), κυματώδη και καταρρακτώδη. Ο Τζίμη λάτρευε τα μαλλιά της γυναίκας του. Και κάθε πρωί δεν παρέλειπε να την παίρνει στην αγκαλιά του και να της χαϊδεύει τα μαλλιά. ΄Έτσι έκανε και τούτο το πρωινό του Δεκέμβρη, παραμονή Χριστουγέννων. Από το γιλέκο του έβγαλε το ρολόι της τσέπης που του είχε αφήσει ο πατέρας του όταν πέθανε. Ήτανε ένα ρολόι χρυσό. Το μόνο πολύτιμο αντικείμενο στο νοικοκυριό των δύο νέων παιδιών. Μα του έλλειπε η ανάλογη χρυσή αλυσίδα. Άντ’ αυτής ένα απλό κορδόνι παπουτσιών. Η Ντέλλα πρόσεξε τούτη την ασήμαντη λεπτομέρεια όπως τη πρόσεχε κάθε πρωινό. Το πλούσιο στήθος της ανεβοκατέβηκε κρύβοντας τον αναστεναγμό που δήλωνε την απογοήτευσή της. Πόσο θάθελε ο Τζίμη νάχει μια χρυσή αλυσίδα αντάξια του ρολογιού του. Ο Τζίμη κοίταξε την ώρα. «Αγάπη μου πρέπει να πηγαίνω,» της είπε. Τη φίλησε, κούμπωσε το σακάκι του, φόρεσε το πανωφόρι του, πήγε στη πόρτα, γύρισε, τη κοίταξε τρυφερά και έφυγε για τη δουλειά. Ήτανε λογιστής σε μιά εταιρεία.

Η Ντέλλα έτρεξε στο παράθυρο και το άνοιξε. ΄Ηθελε να τον δει, να καμαρώσει τη κορμοστασιά του. Το κρύο την έκανε να σφίξει πάνω της τη ρόμπα που φορούσε πάνω από τη νυχτικιά της. Κοίταξε κάτω στο δρόμο και τον είδε ν’ απομακρύνεται. Ακριβώς από κάτω είδε και το γείτονά τους τον Κύριο Lipowitz ντυμένο Αη Βασίλη να χτυπάει το κουδούνι του και να εύχεται «Μέρρυ Κρίσμας» στους περαστικούς πρωινούς διαβάτες. Δίπλα του πρόσεξε η Ντέλλα το άδειο ντενεκάκι για τα φιλοδωρήματα. Τούτη τη φορά άφησε τον αναστεναγμό της νάβγει ελεύθερα. Έκλεισε το τζάμι και πήγε στο ντουλάπι της κουζίνας. Έβγαλε το μικρό τσίγκινο κουτάκι από μπισκότα, το κουμπαρά της, όπου μάζευε τις οικονομίες της για το Χριστουγεννιάτικο δώρο του Τζίμη. Μέτρησε τα χρήματα βιαστικά. Ογδόντα εφτά σέντς! Η Ντέλλα δεν μπόρεσε να κρατήσει τα δάκρυά της. Νόμιζε πως θα τα κατάφερνε.. Πριν ένα μήνα είχε περάσει από το κοσμηματοπωλείο Schmuk ιδιοκτήτης του οποίου είναι ο Herr Klaus Jaeger, ένας καλοπροαίρετος κύριος από τη Γερμανία που πολύ πρόθυμα της έδειξε τις χρυσές αλυσίδες για τα ρολόγια της τσέπης. Είκοσι-δύο δολάρια έκανε η αλυσίδα που επάξια θα στόλιζε το ρολόι του Τζίμη. Για μία στιγμή η Ντέλλα ένοιωσε να τη καταλαμβάνει μια ανείπωτη απελπισία. Τι θα έκανε; Ογδόντα εφτά σεντς μονάχα!... Αυτές ήτανε οι οικονομίες της. Μηχανικά ξεχώρισε τα χρήματα που ήταν πάνω στο τραπέζι για το αποψινό τους δείπνο. Πενήντα πέντε σέντς για χοιρινές κοτολέτες....

Ας αφήσουμε τη Ντέλλα για μια στιγμή όρθια κι’ απελπισμένh στον πάγκο της κουζίνας να σκέφτεται τη προετοιμασία του βραδινού φαγητού κι΄ας παρακολουθήσουμε τον Τζίμη καθώς περπατάει τούτο το πρωινό προς τη δουλειά του. Όπως πέρυσι έτσι και φέτος η εταιρεία για την οποία εργάζεται θα δώσει απόψε στο σχόλασμα το δώρο των Χριστουγέννων. Ο Τζίμη χαμογελάει στη σκέψη αυτή καθώς βαδίζει προς το συγκεκριμένο κατάστημα στη βιτρίνα του οποίου στέκεται, όπως στέκεται κάθε πρωινό τους τελευταίους δύο μήνες. Στη προθήκη πίσω από τη τζαμένια βιτρίνα βρίσκεται η δερμάτινη κασετίνα με τις δυό μεγάλες χτένες και τα δυό χτενάκια από ταρταρούγα. Ο χείμαρρος των μαλλιών της Ντέλλα καταλαμβάνει το νου του και νοιώθει αυτό το περίεργο συναίσθημα, κράμα λατρείας κι απόλυτης αγάπης. Τη φαντάζεται περιποιημένη με τα μαλλιά της κότσο κρατημένο από τούτες τις χτένες. Τη φαντάζεται στο πλευρό του καθώς περπατάνε αγκαλιασμένοι στη λεωφόρο δίπλα από το ποτάμι. Ξαφνικά βάζει το χέρι του στη τσέπη του γιλέκου του, βγάζει το ρολόι του και κοιτάει την ώρα. Πρέπει να βιαστεί. Ξαναβάζει το ρολόι στο τσεπάκι του γιλέκου κι’ εγκαταλείπει τη βιτρίνα κατευθυνόμενος βιαστικά προς την εταιρεία όπου ο χρόνος είναι χρήμα κι η καθυστέρηση δεν δικαιολογείται από τον προϊστάμενο του λογιστηρίου, τον αγέλαστο και διαρκώς συνοφρυωμένο Μίστερ Hays.

Πίσω στο φτωχικό διαμέρισμα του έκτου ορόφου στην οδό Ελμ, η Ντέλλα όρθια στο πάγκο της κουζίνας γυρίζει το βλέμμα προς το παράθυρο. Εκείνη τη στιγμή περνάει το ελ τρέιν. Το ένα βαγόνι διαδέχεται με θόρυβο το άλλο. Υπάρχουν στιγμές στη ζωή που κάποιες αόρατες δυνάμεις συγκλίνουν και οι αισθήσεις ωθούνται στην αντίληψη συγκεκριμένων πραγμάτων που αλλιώς περνάν απαρατήρητα στη βίωση της καθημερινότητας. Κάπως έτσι συμβαίνει και με τη νέα γυναίκα μπροστά στο παράθυρο της κουζίνας σ’ αυτό το ταπεινό διαμέρισμα του έκτου ορόφου μιας πολυκατοικίας μέσα στη μεγαλούπολη. Μέσα από τα παράθυρα των βαγονιών του τραίνου που βιαστικά διαδέχονται το ένα το άλλο κάπου απέναντι σ’ ένα κτίριο μια επιγραφή με κομψά μεγάλα γράμματα μαγνητίζει τη προσοχή της Della καθώς φαίνεται ν’αναβοσβήνει μέσα από τη διαδοχικότητα των βαγονιών που προσπερνούν γρήγορα: Madame Sophronie - Coiffures – We buy and sell Hair.

Με κινήσεις βιαστικές, αποφασιστικές, η Ντέλλα ντύνεται. Πριν φορέσει το παλτό της στέκεται μπροστά στο μικρό κορνιζαρισμένο καθρέφτη δίπλα στη πόρτα του διαμερίσματος και κάτω από τις λάμπες του γκαζιού. Με κινήσεις μηχανικές μαζεύει τα μαλλιά της, τα μαλλιά αυτά που ο Τζίμη λατρεύει να χαϊδεύει κάθε πρωί όταν τη παίρνει στην αγκαλιά του. Κάθε ίχνος φιλαρέσκειας φαίνεται να έχει εξαφανιστεί τούτο το πρωινό καθώς η Ντέλλα κοιτάζεται στο καθρέφτη. Ανοίγει τη πόρτα και ετοιμάζεται να βγει από το διαμέρισμα όταν σκέφτεται κάτι που την κάνει να ξαναγυρίσει πίσω. Μέσα από ένα συρτάρι στη ντουλάπα της κρεβατοκάμαρας βγάζει μιά μεγάλη μαντήλα. Βιαστικά τη περνάει πάνω από το κεφάλι της και τη δένει κόμπο κάτω από το σαγόνι της. Θά μέναμε κατάπληκτοι αν ήταν να χρονομετρήσουμε το χρόνο που έκανε η Ντέλλα για να κατέβει τους έξη ορόφους της πολυκατοικίας μέχρι να φτάσει στο ισόγειο και να βγει έξω στον πρωινό πολυσύχναστο δρόμο. Ο Αη Βασίλης, ο μεταμφιεσμένος Κος Λίποβιτς, κουδουνίζει τη καμπανούλα του χαρούμενα και καλοπροαίρετα και της εύχεται Μέρρυ Κρίστμας, μα η Μίσεζ Τζέημς Τειλορ είναι πολύ βιαστική για να του ανταποδώσει τις ευχές, κάτι που κάτω από άλλες συνθήκες δεν θα παρέλειπε ποτέ της.

Χωρίς και η ίδια να καταλαβαίνει το πώς, η Ντέλλα κατευθύνεται πρός τη διεύθυνση της επιγραφής. Ξαναμπαίνει σε μιά πολυκατοικία κι’ ανεβαίνει τις σκάλες μέχρι τον πέμπτο όροφο όπου λαχανιασμένη στέκεται μπροστά στη πόρτα με την ίδια επιγραφή σε μικρότερη κλίμακα. Η αγωνία της κορυφώνεται στο διάστημα, το απειροελάχιστο διάστημα που μεσολαβεί από τη στιγμή που το δάχτυλό της ακουμπάει στο κουδούνι της πόρτας μέχρι ν’ ανοίξει η πόρτα και να εμφανιστεί ένας μικρόσωμος κύριος. «Γουέτ κεν άι ντε φέρ γιέ;» Η προφορά του είναι γαλλική και η Ντέλλα τον ρωτάει για την Κα Σοφρονί και για την επιγραφή. Ο Κος Αντρέ, έτσι συστήνεται στη Ντέλλα ο μικροκαμωμένος κύριος, τη διαβεβαιώνει πώς είναι στο σωστό μέρος. Η Ντέλλα μπαίνει στην αίθουσα και με χαμηλωμένο βλέμμα και με δάκρυα που ξεκινάν ν’ αναβλύζουν στα μάτια της, προσπαθεί να του εξηγήσει το σκοπό της επίσκεψής της. Ο Κος Αντρέ μ’ επιδέξια δάχτυλα της βγάζει τη μαντήλα, τα τσιμπιδάκια των μαλλιών της και μένει κατάπληκτος από το χρώμα, την υφή και το χείμαρρο που ξετυλίγεται μπροστά στα θαμπωμένα του μάτια. Σαν επαγγελματίας όμως πού είναι έτσι όπως κρατάει στα δάχτυλά του τα μαλλιά της Della και νοιώθει και εκτιμάει με την αφή την αξία τους, κρύβει τον θαυμασμό του μπροστά σ’ αυτό το φαινόμενο της φύσης και βιαστικά χωρίς δισταγμό προτείνει «Τουέντι ντόλαγς έντ νότ ε πένι μόγ....» Η Ντέλλα δέχεται. Ο Κος Αντρέ της δείχνει τη καρέκλα μπροστά στο μεγάλο καθρέφτη. Η Ντέλλα κάθεται και φευγαλέα κοιτάζεται. Βλέπει τον κομμωτή πίσω της να κρατάει ένα μεγάλο ψαλίδι. Η νέα κοπέλα κλείνει τα μάτια και τα δάκρυά της τρέχουν στα μάγουλα. Ο επαγγελματίας μπροστά στην ανθρώπινη αδυναμία με λόγια παρηγοριάς γαλλικής προφοράς, με κινήσεις επιδέξιες και γρήγορες προσπαθεί να κάνει όσο γίνεται πιο γρήγορα. Οι γρήγορες κι αποφασιστικές ψαλιδιές μέσα στο δωμάτιο ακούγονται μεταλλικά παράξενα. Σε κάποια στιγμή ένα «Voila» ωθεί την Ντέλλα ν’ ανοίξει τα μάτια της κι’ αυτό που ακούγεται είναι μιά φωνή τρόμου που βγαίνει βαθειά μέσα από το λαρύγγι του κοριτσιού μπροστά στο θέαμα που βλέπει αντίκρυ της. ΄Όλες οι λέξεις του κόσμου δεν μπορούν να περιγράψουν τη στιγμή εκείνη που η Ντέλλα αντίκρισε τον εαυτό της. ΄Ισως τα χαρτονομίσματα πού κρατάν τα χέρια του μικροκαμωμένου κυρίου Αντρέ να λειτούργησαν σαν από μηχανής θεός για το κορίτσι που τ’ αρπάζει δίχως δισταγμό και σηκώνεται από το κάθισμα μπροστά στο καθρέφτη. Πολύ γρήγορα την βλέπουμε να σκεπάζει το κεφάλι της με τη μαντήλα και κυριολεκτικά να τρέχει προς τη πόρτα. «Mon Dieu, la jeunesse est vraiment folle,” είναι η επωδός στην ηρωική έξοδο της Ντέλλα.

΄Ίσως σ’ αυτό το σημείο αξίζει να σταθούμε και να αναπολήσουμε με νοσταλγία κάποιες συγκεκριμένες μας πράξεις και ενέργειες που ανυστερόβουλα σε κάποιο σημείο του χρόνου της ζωής μας πράξαμε και κάναμε δίχως σκέψη ή λογική. Γιατί πώς αλλιώς θα μπορέσουμε να παρακολουθήσουμε τη Ντέλλα με τη μεγάλη της μαντήλα να σκεπάζει τα λιγοστά μαλλιά πάνω στο κεφάλι της και να κινείται στους δρόμους του Σικάγου εκείνο το συγκεκριμένο πρωινό του Δεκέμβρη παραμονή Χριστουγέννων...Πώς αλλιώς μπορούμε να τη δούμε να μπαίνει στο κοσμηματοπωλείο του Κου Κλάους Γιέγκερ και για μιάν ακόμη φορά ενώ γνωρίζει εκ των προτέρων τη προτίμησή της να του ζητάει να της δείξει τις χρυσές αλυσίδες ρολογιών της τσέπης. Και ύστερα από αρκετή ώρα ν’αποφασίζει ξανά και με τρεμάμενα χείλη να ρωτάει τη τιμή της συγκεκριμένης αλυσίδας. Κι’ ο καταστηματάρχης Κος Κλάους Γιέγκερ να της απαντάει για μιά φορά ακόμη “Τwenty-two dollars.” Κι’ η Ντέλλα να βγάζει από το μικρό της τσαντάκι τα χαρτονομίσματα και να τα μετράει. Και τα χαρτονομίσματα να είναι είκοσι. Κι’ εδώ βλέπουμε τη Ντέλλα να κοιτάει κατάματα τον μαγαζάτορα και να ρωτάει μ’ευθύτητα αν είναι δυνατόν να της κάνει μιάν έκπτωση δύο δολαρίων. Κι’ εδώ ακούμε τον καταστηματάρχη με τη καλή προαίρεση που υπάρχει παντού στον κόσμο τις ημέρες των Χριστουγέννων να της απαντάει με τη γερμανική του προφορά: «Μίσεζ Τέιλογ, ντού γιού σίνκ αι έμ α κγούελ μάν? Οφ κόγς γιού κεν χέβ ζε τσείν φογ τουέντι ντόλαγς.» Κι’ εδώ βλέπουμε τα μάτια της Della να φωτίζονται κι’ αυθόρμητα να φιλάει τον έκπληκτο καταστηματάρχη στο μάγουλο και να του εύχεται Καλά Χριστούγεννα μ’ όλη της την καρδιά. Και μετά τη παρακολουθούμε να κρατάει το μικρό καλοτυλιγμένο κουτάκι με τις πολύχρωμες κορδελίτσες σφιχτά πάνω στο στήθος της και ανέμελα και χαρούμενα να πηγαίνει στο χασάπη για ν’ αγοράσει τα χοιρινά μπριζολάκια για το αποψινό δείπνο. Και τη βλέπουμε ν’ ανοίγει το τσαντάκι της να βγάζει ένα δεκάλεπτο κέρμα και να το βάζει στο ντενεκεδένιο κουτάκι του μεταμφιεσμένου Αη Βασίλη, του γείτονά της Κου Λίποβιτς και να τον φιλάει κι΄αυτόν στο μάγουλο και να του εύχεται Καλά Χριστούγεννα.

Κι’ εδώ αφήνουμε το χρόνο να κυλήσει, πράγμα που για τον Τζίμη είναι μάλλον ακατόρθωτο καθώς τον βλέπουμε να κάνει τις πράξεις μηχανικά στα λογιστικά του βιβλία ενώ παρακολουθεί τους δείχτες του ρολογιού στον απέναντι τοίχο να είναι σχεδόν κολλημένοι στην ίδια πάντα ώρα. Κοιτώντας τριγύρω για να επιβεβαιωθεί ότι κανείς δεν τον βλέπει βγάζει από το γιλέκο του το χρυσό ρολόι, τη μόνη κληρονομιά που του άφησε ο πατέρας του και συγκρίνει την ώρα. Η ώρα είναι εξίσου κολλημένη και στο δικό του ρολόι. Τέσσερις και είκοσι. ΄Όπου νάναι θα σχολάσουν και ο Κος Χέηζ ακόμα να φανεί. Κάνει νοερούς υπολογισμούς για το ακριβές ποσό που αντιστοιχεί στο δώρο των Χριστουγέννων. Είκοσι πέντε δολάρια και εβδομήντα πέντε σέντς. Σκέφτεται τη κασετίνα με τις χτένες. Σκέφτεται τα μακριά, όμορφα μαλλιά της Della. Νοερά την κρατάει αγκαλιά και τη χαϊδεύει. Μα είναι σχεδόν μαθηματικά εξακριβωμένο πώς τα όνειρα που κάνουν οι άνθρωποι δεν βγαίνουν πάντοτε αληθινά. Στο σημείο αυτό αξίζει να φανταστούμε την έκφραση στο αρρενωπό πρόσωπο του Τζίμη όταν στις πέντε παρά δέκα μπήκε στο γραφείο ο Κος Χέηζ, καθάρισε τη φωνή του και ζητώντας τη προσοχή των υπαλλήλων που εργάζονται στο λογιστήριο τους είπε πολύ απλά και με σταθερή φωνή τ’ ακόλουθα λόγια: «Όπως γνωρίζετε πολύ καλά από τα βιβλία που κρατάτε ο φετινός χρόνος δεν ητο ιδιαίτερα κερδοφόρος για την εταιρεία μας. Ως εκ τούτου δεν είναι δυνατόν να υπάρξει Χριστουγεννιάτικο δώρο για το υπαλληλικό προσωπικό.» Σ’ αυτό το σημείο κοίταξε τον καθένα από τους εργαζόμενους για μερικά δευτερόλεπτα στο πρόσωπο και ευχήθηκε με εξίσου ξερή και σταθερή φωνή «Καλά Χριστούγεννα.» Στη συνέχεια βγήκε από την αίθουσα του λογιστηρίου. Οι υπάλληλοι στο γραφείο αντέδρασαν όπως αντιδράει κανείς σε παρόμοιες περιπτώσεις. Σταμάτησαν τις εγγραφές στα βιβλία, έβαλαν τους κονδυλοφόρους στη θέση τους, έκλεισαν τα βιβλία, τάπωσαν τα μελανοδοχεία, έδιωξαν την ανύπαρκτη σκόνη από τα μανίκια τους, κοίταξαν φευγαλέα τα δάχτυλα των χεριών τους και μετά άρχισαν να σηκώνονται από τα καθίσματά τους. Κάποιος πρότεινε μια μπύρα στην απέναντι πάμπ. Μερικοί από τους νεώτερους δέχτηκαν τη πρόταση και κάποιοι άλλοι χαμογέλασαν στην ιδέα. Ο Τζίμη έβγαλε το ρολόι του από το τσεπάκι του γιλέκου του. Το κράτησε κάπως περίεργα όπως μερικοί κρατάνε το χέρι κάποιου αγαπημένου προσώπου που πρόκειται να φύγει για μακρινό ταξίδι. Κατευθύνθηκε προς τη κρεμάστρα, έβαλε το ρολόι του ξανά στη τσέπη του γιλέκου του, φόρεσε το πανωφόρι του και ακολούθησε τους συναδέλφους του προς την έξοδο. Εκεί αντάλλαξε τις ευχές όπως τις ανταλλάσσουν οι υπάλληλοι όλου του κόσμου αυτές τις μέρες, πολύ σύντομα. Στάθηκε για μιά στιγμή έβγαλε από το τσεπάκι του γιλέκου του το ρολόϊ του και το κοίταξε Ο αέρας που φύσηξε από το ποτάμι ήτανε κρύος κι’ ο Τζίμη μηχανικά και δίχως σκέψεις σήκωσε το γιακά του παλτού του. Ύστερα από πέντε λεπτά αργού βαδίσματος μέσα στο δρόμο τον γεμάτο από κόσμο που κρατούσε πακέτα και βιάζονταν, έφτασε σε κείνη τη συγκεκριμένη πάροδο δεξιά της κεντρικής λεωφόρου.

Στο μεταξύ στο ταπεινό διαμέρισμα του έκτου ορόφου στην οδό Ελμ η Ντέλλα είναι ιδιαίτερα εκνευρισμένη. Πηγαινοέρχεται από τη κουζίνα όπου το τραπέζι είναι στρωμένο και οι κοτολέτες σκεπασμένες, στη πόρτα του διαμερίσματος όπου αφουγκράζεται ν’ ακούσει το χαρακτηριστικό βήμα του Τζίμη ν’ ανεβαίνει τις σκάλες και όπου δίπλα απ΄τη πόρτα κοιτάζεται στο κορνιζαρισμένο καθρέφτη. Η αλήθεια είναι πως πριν από κάμποση ώρα με το αχνιστό ψαλίδι από τα κάρβουνα που χρησιμοποιούν όλες οι γυναίκες του κόσμου όταν θέλουν να κάνουν μπούκλες στα μαλλιά τους προσπάθησε κι ΄η Ντέλλα να περιποιηθεί ό,τι είχε απομείνει από τη κόμη της. Ίσως κατάφερε να περιποιηθεί κάποια σημεία που το ψαλίδι του Κου Αντρέ είχε ξεχάσει. Στα χέρια της ακουμπισμένα στο στήθος της κρατούσε το μικρό πακετάκι με τη χρυσή αλυσίδα, το Χριστουγεννιάτικο δώρο του Τζίμη. Παρατηρώντας τη Ντέλλα θα μπορούσε να πει κάποιος πως η γοητεία της, τα νιάτα της, η ομορφιά της, η ακτινοβολία της ουδόλως είχαν επηρεαστεί από την αναπάντεχη αυτή coiffure. Ξαφνικά ακούγονται στη σκάλα τα γνωστά βήματα του Τζίμη. Τότε ο εκνευρισμός της νεαρής γυναίκας φτάνει στο κατακόρυφο. Η σκέψη της πηγαίνει στο φωτισμό του δωματίου. Χαμηλώνει το γκάζι και το φως στο δωμάτιο γίνεται κατανυκτικό. Και η Ντέλλα απομακρύνεται από τη πόρτα και πηγαίνει όσο γίνεται πιο μακριά, κοντά στο παράθυρο. Κι’ εκεί παγώνει.

Η πόρτα ανοίγει και μπαίνει ο Τζίμη. Για μιά στιγμή στέκεται αμήχανα στο κατώφλι. Μπαίνει στο διαμέρισμα και προφέρει τ’όνομα της γυναίκας που λατρεύει: «Della…» Υπάρχει κάτι σ’ αυτή τη φωνή. Όλες οι γυναίκες του κόσμου μπορούν ν’ αναγνωρίσουν αυτό το συγκεκριμένο τόνο, αυτό το ιδιαίτερο χρώμα στη φωνή του άντρα που προφέρει τ’όνομά τους. Είναι η στιγμή που η κάθε γυναίκα είναι σίγουρη και που γνωρίζει. Μηχανικά ο Τζίμη άνοιξε το γκάζι και το φως αναπήδησε ζωηρό από το φυτίλι της λάμπας. Το ίδιο μηχανικά και η Ντέλλα κουνήθηκε προς τη μεριά του Τζίμη. Φανταστείτε την έκφραση στο πρόσωπο του Τζίμη όταν είδε τη Ντέλλα στο σχετικά άπλετο φως του δωματίου.

Οι δυό νέοι είναι σφιχτά αγκαλιασμένοι αυτή τη στιγμή. Κι’ αν η Ντέλλα ξεφεύγει από την αγκαλιά του Τζίμη είναι από μια φυσική αντίδραση στην ανασφάλεια που νοιώθουν οι γυναίκες όταν γυρεύουνε την επιβεβαίωση όταν κάτι έχει αλλάξει στην εμφάνισή τους. Και κάπως δυναμικά η Ντέλλα παρασύρει τον Τζίμη στο φτωχικό καναπέ του δωματίου όπου τον καθίζει και σ’ένα παραλήρημα κοιτάζοντάς τον στα μάτια του λέει πράγματα δίχως σειρά ή λογική, πράγματα που έχουν να κάνουν με σκέψεις και με λόγια καθώς και συναισθήματα: «Τζίμη, αγάπη μου, δεν είναι τίποτα, τα μαλλιά μου θα μεγαλώσουν, έτσι δεν είναι; Θα δεις, μ’ αγαπάς, δεν μ’ αγαπάς: Πες μου πώς μ’ αγαπάς, Τζίμη έρωτά μου, να, άνοιξε το δώρο σου,...το ρολόι σου,... τώρα θα είσαι περήφανος, ένα τέτοιο ρολόι, Τζίμη πες μου πώς σ’ αρέσω, δεν είναι τίποτα, θα δεις, Τζίμη αγκάλιασέ με, Τζίμη, να δες τι όμορφη που είναι η αλυσίδα, ..Τζίμη μην είσαι έτσι, χαμογέλασε, τα μαλλιά θα μεγαλώσουν, έτσι δεν είναι Τζίμη;...Τζίμη αγάπη μου, Τζίμη φίλησέ με, πες μου πως μ’ αγαπάς ακόμα, Καλά Χριστούγεννα.....Τζίμη αγόρι μου, να δες...
.....και με τρεμάμενα χέρια η Ντέλλα ανοίγει το μικρό πακέτο, βγάζει την αλυσίδα και τη σηκώνει στο φως. Κι’ ο Τζίμη κρατάει κι’ αυτός στα χέρια του τη τυλιγμένη κασετίνα με τις χτένες από ταρταρούγα. Μα ο Τζίμη δεν μιλάει. Ξετυλίγει το πακέτο. Κοιτάει τη Ντέλλα στα μάτια και τη κοιτάει με τη λατρεία που βλέπουν οι νεαροί τη γυναίκα που είναι για ένα σημείο στο χρόνο η ίδια τους η ζωή. Η Ντέλλα κοιτάει κι αυτή στα χέρια του Τζίμη. «Ντέλλα,» ακούγεται η φωνή του Τζίμη, «ας τυλίξουμε τα δώρα μας κι’ ας τ’ αφήσουμε για του χρόνου.» Και για μια στιγμή οι δυό νέοι κοιτάζονται στα μάτια και ξεσπάνε σε γέλια. Και το γέλιο τους ακούγεται να ηχεί ευτυχισμένο μέσα στο μικρό το ταπεινό διαμέρισμα του έκτου ορόφου στη πολυκατοικία της οδού Ελμ.

΄Ίσως τα νεαρά αυτά πλάσματα να κατάλαβαν πολύ καλά το μήνυμα που φέραν τρεις μάγοι κάποτε μια παρόμοια μέρα. Τη σημασία του να δίνεις κι’ όχι τόσο του να παίρνεις....

Η ιστορία αυτή είναι γραμμένη από τον Ο.Χένρι.

Η ιστορία της Ντελλα κ του Τζιμη! Ευχαριστώ από καρδιάς τον Δάσκαλο μου Γιώργο Λαλαζήση, που μου την κοινώνησε! Δάσκαλέ μου να είσαι καλά, όπου κι αν είσαι!!